قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۶/۰۳/۲۴
–
۵۴۲۱ بازدید
در کتاب خاطرات مرحوم صادق خلخالی از سید جواد ذبیحی به عنوان اعدامی دادگاه انقلاب نام برده است در حالی که اینجا اعدامی گروه شاهین نوشته شده است.
تناقضی در میان نیست ، همانگونه که اشاره شده گروهی موسوم به شاهین در تماسی با تحریریه روزنامه اطلاعات آن زمان، قتل سید جواد ذبیحی را به دلیل مداحی و مناجات خوانی او در رادیوی وابسته به رژیم گذشته به گردن گرفتند. این در حالی است که دادگاه انقلاب از این موضوع بی اطلاع بود.(مجله خیمه مهر و آبان 1386، شماره 35 و 36)www.hawzah.net/fa/Magazine/View/6023/6737/80399)
آقای خلخالی در کتاب خود نام وی را جزو افرادی ذکر کرده که اعدام شده اند ، اما اشاره ای نکرده که این اعدام ها همگی توسط دادگاه انقلاب صورت گرفته است .
«سیدجواد ذبیحی، تک صدای دوران سیاه؛ جمع متناقضین»
روضه خوان مخصوص روز عاشورای اعلی حضرت در مسجد سپهسالار تنها کسی بود که توانست به مدت سی سال از سال 20 شمسی در شبهای ماه رمضان به مناجات خوانی و مداحی در رادیو بپردازد. صدای سید جواد ذبیحی در همه این سالها برای همه ایرانی هایی که به زیارت امام هشتم شیعیان در مشهد می روند صدای آشنایی است. او همان کسی است که سحرهای حرم امام رضا(ع) بیست دقیقه قبل از اذان صبح مناجاتهای خاص او در رواقهای اصلی حرم پخش می شود. ذبیحی ظاهراً یک خواننده طراز اول و مسلط بر دستگاههای مختلف موسیقی ایرانی بوده است که بنابرعقاید خاص مذهبی اش بعد از یک دوره به خوانندگی بدون موسیقی و همین طور مناجات خوانی و مداحی روی می آورد.
سید جواد ذبیحی به واسطه ارتباط خاص با حکومت و همین طور حضور فعال در رسانه رسمی رژیم پهلوی مورد انتقاد قشر عظیمی از مذهبی ها قرار گرفت و در میان آنها طرفدارانی نداشت. ذبیحی در مجالس مذهبی دربار دعوت می شد و در نمایش‌های مذهبی دربار که عمدتا به منظور جلب نظر عوام مطرح می شد نقش اول را ایفا می‌کرد. به همین ترتیب انقلابیون که دل خوشی از ذبیحی و رفتارهای تاییدکننده حکومت پهلوی از طرف او نداشتند بلافاصله بعد از انقلاب همه آرشیو صدای او را به آرشیو تاریخ فرستادند. مرگ مشکوک او هم اگر چه بعید به نظر می‌رسد اما با عهده گرفتن مسئولیت قتلش به وسیله یک گروه خاص به نام شاهین همراه بود که روز بعد از مرگش با روزنامه اطلاعات تماس گرفتند و قتل سیدجواد ذبیحی را به واسطه مداحی و مناجات خوانی در رادیوی وابسته به رژیم به گردن گرفتند. ذبیحی یک نمونه ویژه از تعامل رسانه ای دسته ای از مذهبی های منفعل و ساده بین ها با حکومت جور و ظلم است که در تاریخ به مراتب تکرار شده است و نتیجه مشابهی هم داشته است.
در کنار سیدجواد ذبیحی افراد دیگری مثل حبیب الله احمدیان یا حاج علی قصری هم در رادیو بوده اند که به صورت محدود برنامه هایی مذهبی اجرا کرده‌اند اما هیچ کدامشان به اهمیت و جایگاه سید جواد ذبیحی نرسیده‌اند.
تاریخ مداحی های رسانه ای شده این دوره بسیار کوتاه است. جز یک نام خاص و البته چندنفری که در گوشه و کنار در رادیو به نغمه سرایی و مناجات خوانی مشغول بوده اند سیاست دوره پهلوی بر مطرح نشدن مناسک خاص مذهبی و ترویج نشدن هیئات و مراسمات مذهبی در رسانه ها بوده است. در همه این سالها به غیر از موارد ذکر شده رسانه ای در غیر از عوالم رادیو و تلویزیون هم مداح چندان شاخصی در عرصه اجتماعی مطرح نبوده است. به غیر از موارد خاصی مثل حاج اکبر ناظم و مرحوم سراج و… موارد دیگری در تاریخچه ذهنی مذهبی های پیش از انقلاب از مداحها وجود ندارد. (www.tasnimnews.com/fa/news/1391/09/12/1826)
آقای خلخالی در کتاب خود نام وی را جزو افرادی ذکر کرده که اعدام شده اند ، اما اشاره ای نکرده که این اعدام ها همگی توسط دادگاه انقلاب صورت گرفته است .
«سیدجواد ذبیحی، تک صدای دوران سیاه؛ جمع متناقضین»
روضه خوان مخصوص روز عاشورای اعلی حضرت در مسجد سپهسالار تنها کسی بود که توانست به مدت سی سال از سال 20 شمسی در شبهای ماه رمضان به مناجات خوانی و مداحی در رادیو بپردازد. صدای سید جواد ذبیحی در همه این سالها برای همه ایرانی هایی که به زیارت امام هشتم شیعیان در مشهد می روند صدای آشنایی است. او همان کسی است که سحرهای حرم امام رضا(ع) بیست دقیقه قبل از اذان صبح مناجاتهای خاص او در رواقهای اصلی حرم پخش می شود. ذبیحی ظاهراً یک خواننده طراز اول و مسلط بر دستگاههای مختلف موسیقی ایرانی بوده است که بنابرعقاید خاص مذهبی اش بعد از یک دوره به خوانندگی بدون موسیقی و همین طور مناجات خوانی و مداحی روی می آورد.
سید جواد ذبیحی به واسطه ارتباط خاص با حکومت و همین طور حضور فعال در رسانه رسمی رژیم پهلوی مورد انتقاد قشر عظیمی از مذهبی ها قرار گرفت و در میان آنها طرفدارانی نداشت. ذبیحی در مجالس مذهبی دربار دعوت می شد و در نمایش‌های مذهبی دربار که عمدتا به منظور جلب نظر عوام مطرح می شد نقش اول را ایفا می‌کرد. به همین ترتیب انقلابیون که دل خوشی از ذبیحی و رفتارهای تاییدکننده حکومت پهلوی از طرف او نداشتند بلافاصله بعد از انقلاب همه آرشیو صدای او را به آرشیو تاریخ فرستادند. مرگ مشکوک او هم اگر چه بعید به نظر می‌رسد اما با عهده گرفتن مسئولیت قتلش به وسیله یک گروه خاص به نام شاهین همراه بود که روز بعد از مرگش با روزنامه اطلاعات تماس گرفتند و قتل سیدجواد ذبیحی را به واسطه مداحی و مناجات خوانی در رادیوی وابسته به رژیم به گردن گرفتند. ذبیحی یک نمونه ویژه از تعامل رسانه ای دسته ای از مذهبی های منفعل و ساده بین ها با حکومت جور و ظلم است که در تاریخ به مراتب تکرار شده است و نتیجه مشابهی هم داشته است.
در کنار سیدجواد ذبیحی افراد دیگری مثل حبیب الله احمدیان یا حاج علی قصری هم در رادیو بوده اند که به صورت محدود برنامه هایی مذهبی اجرا کرده‌اند اما هیچ کدامشان به اهمیت و جایگاه سید جواد ذبیحی نرسیده‌اند.
تاریخ مداحی های رسانه ای شده این دوره بسیار کوتاه است. جز یک نام خاص و البته چندنفری که در گوشه و کنار در رادیو به نغمه سرایی و مناجات خوانی مشغول بوده اند سیاست دوره پهلوی بر مطرح نشدن مناسک خاص مذهبی و ترویج نشدن هیئات و مراسمات مذهبی در رسانه ها بوده است. در همه این سالها به غیر از موارد ذکر شده رسانه ای در غیر از عوالم رادیو و تلویزیون هم مداح چندان شاخصی در عرصه اجتماعی مطرح نبوده است. به غیر از موارد خاصی مثل حاج اکبر ناظم و مرحوم سراج و… موارد دیگری در تاریخچه ذهنی مذهبی های پیش از انقلاب از مداحها وجود ندارد. (www.tasnimnews.com/fa/news/1391/09/12/1826)