یکی از موضوعات ساختگی، که برخی از مورّخان اسلامی، آگاهانه یا نا آگاهانه به نقل آن پرداخته اند، موضوع ازدواجها و طلاقهای متعدد حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام است. بسیار جای تأسف است که اینان بدون بررسی صحّت و یا عدم صحّت این گونه قضایا، آنها را در کتابهای خود آورده اند.با بررسی تاریخ پی خواهیم برد که ادعای ازدواجهای متعدد امام حسن، تهمتی بیش نیست و از واقعیت به دور است؛ چرا که اوّلاً: این روایات هرگز با شأن و منزلت و مقام امام حسن مجتبی علیه السلام سازگار نیست. ثانیاً: بیشتر این نقلهای تاریخی از سه مورّخ نقل شده است که آن سه نیز کتابهای خود را زیر سایه دولتهای غاصب بنی عباس به رشته تحریر درآورده اند. ثالثاً: این تهمت از سوی منصور عباسی برای خنثی سازی شورش حسنی ها طرح ریزی شده است.به هر حال آنچه از نقلهاى مختلف در تاریخ به دست مى آید ، این است که آن حضرت حداکثر 8 الى 10 همسر که تعدادى از آنها به صورت کنیز و ملک یمین بوده اند داشته است؛ ولى متأسفانه در کتابهاى تاریخى بعضى از مورخین 250 و بعضى 300 و حتى تا 400 همسر براى ایشان ذکر مى‌کنند که این حرف شایعه اى بیش نیست.
چنانچه تاریخ را مطالعه کنیم و صفات ممتاز اخلاقى و شخصیت برجسته حضرت مجتبى(علیه السلام) را بشناسیم ، براى ما قابل قبول نخواهد بود که شخصى با چنین روح بزرگ و خدایى ، علاقه و توجه خارج از حد متعارف به مسأله ازدواج و زناشویى از خود نشان دهد.
شاهد زنده این موضوع، تعداد فرزندان آن حضرت است که طبق نوشته مورخان، اگر آن حضرت همسران زیادى اختیار کرده بود لازمه اش این بود که فرزندان زیادى هم داشته باشند در صورتى که شیخ مفید ((رحمه الله))، و علاّمه مجلسى ((رحمه الله)) تعداد فرزندان آن حضرت را جمعاً 15 نفر مى دانند. آیا با توجه به این تعداد فرزندان، دروغ بودن نسبت صدها همسر به امام حسن مجتبى(علیه السلام) روشن به نظر نمى رسد؟
از این همه تضاد و تناقضگویى در اقوال روشن میشود، که این قبیل اخبار دروغین ساخته و پرداخته از ناحیه عباسیان مخصوصاً در زمان منصور دوانیقى بوده است، زیرا در سال 137 هجرى قمرى، منصور دوانیقى روى کار آمد. او در راستاى سیاستهاى ضداسلامى و ضدمردمى و خاموش کردن نهضتهاى علویان و به خصوص سادات حسنى از هیچ تهمت و جعلى در مورد خاندان اهل بیت(علیهم السلام) به خصوص امام حسن(علیه السلام) دریغ نداشت. به طورى که بعد از قیام سادات حسنى به رهبرى محمّد بن عبد اللّه بن حسن بن على بن أبی طالب در سال 145. ق که تا مرز نابودى خلافت منصور دوانیقى پیش رفت، این خلیفه بى رحم فرمان داد که عبد اللّه بن حسن، پدر محمّد و بسیارى از یاران او را دستگیر نموده و در شهر هاشمیّه زندانى نمایند. آنگاه منصور خطابه اى در برابر عدّه اى از اهل خراسان ایراد نمود که گواه این مطلب است :
به خدا سوگند پولهایى را که به حسن(علیه السلام) عرضه شده بود پذیرفت و معاویه او را فریب داد و وعده کرد که تو را جانشین خودم خواهم نمود ، لیکن او را برکنار کرد و از موقعیتى که داشت به زیر کشید. حسن بن على(علیه السلام) آنگاه به شهر خود مدینه بازگشت روى به زنان آورد، امروز با یکى ازدواج مى کرد و فرداى آن روز، یکى را طلاق مى داد و با این شیوه به سر برد تا در بستر خویش بمرد…. (حقایق پنهان ، ص 330-335 ).
این حرکت شیطانى منصور و تبلیغات مسموم بنى امیه سبب شد که مزدوران قلم به دست و دوستان ناآگاه و غیرملتفت به مصالح اسلام ، تعداد همسران را از 8 تا 400 نفر شمارند ؛ امّا آنگاه که سخن از نام و نشان آنان به میان مى آید درمى مانند و تعداد انگشت شمارى را معرفى میکنند که این خود دلیل بر این تهمت بزرگ به وجود مقدس امام مجتبى(علیه السلام) مى‌باشد.
براى اطلاع بیشتر مى توانید به کتابهاى زیر مراجعه نمایید: بحارالانوار، جلد 100 و مروج الذهب، ج 3، ص 306 و حیاة الامام الحسن بن على ، جعفر مرتضى عاملی و ) ارشاد شیخ مفید 5) مناقب ابن شهر آشوب، ج 4.