واژه «حور» بنا بر یکى از ریشه هاى لغت «حورٌ عین» به معناى زیبایى سیاه چشمان است . ( براى آگاهى بیشتر ر.ک: حسن مصطفوى، التحقیق فى کلمات القرآن، ج 2، ص 335 )
در مجمع البیان آمده: «حور» جمع «حوراء» و آن به معناى زن سفید بدن و سیمین تن است و «عین» جمع «عیناء» و آن زنى است که حدقه چشمش بزرگ باشد که سبب زیبایى بیشتر است». ( ر.ک: قاموس قرآن، ج 2، ص 193 ) .
علامه طباطبایى و گروهى بر این عقیده اند که: مراد از حور «طایفه مؤنث» است، نه طایفه مذکّر. ( ترجمه المیزان، ج 18، ص 240 و ج 19، ص 223 و 247).
اما آیة اللَّه مکارم شیرازى و برخى دیگر مدعى اند: حورالعین مى تواند مذکّر هم باشد. ( پیام قرآن، ج 6، ص 261 ).
از مضمون بعضى از آیات و روایات، برداشت مى شود که مسئله لذت هاى جنسى، اختصاصى به مردان ندارد؛ بلکه زنان نیز در بهشت مى توانند براى خویش، شوهرانى دلخواه برگزینند. ( بحارالانوار، ج 1، ص 148)
ناگفته نماند؛ زنان دنیا که اهل بهشت باشند با زیبایى و شکوهى برتر از حوریان در بهشت حضور دارند.
ممکن است سؤال شود که اگر زنى چند شوهر کرده باشد و یکى پس از دیگرى مرده باشند، در بهشت به کدام یک از این شوهران تعلق مى یابد؟«ام سلمه از رسول خدا (ص) پرسید: پدر و مادرم فداى شما باد! زنى دو شوهر داشته و هر دو مرده و وارد بهشت شده اند؛ این زن به کدام یک از این دو تعلّق دارد؟ فرمود: اى ام سلمه! هر کدام که بهتر است و حسن خلقش بیشتر است، او را انتخاب مى کند. اى ام سلمه: بدان که حسن خلق خیر دنیا و آخرت را با خود مى آورد» ( همان، ج 8، ص 119، ح 7) همین مطلب را ام حبیبه همسر دیگر پیامبر(ص) نیز از آن حضرت پرسید و ایشان همان جواب بالا را فرمود.