بیشتر دانشمندان علوم قرآن عقیده دارند که نام های سوره های قرآن کریم توقیفی است و اجتهاد را در آن نقشی نیست و برای مستدل ساختن دیدگاه خویش به احادیثی از رسول خدا(ص) استناد می جویند که در آنها نام سوره ها مذکور است چنان که در حدیث مشهوری آمده است که آن حضرت به محض نزول آیه یا آیاتی فرمان می داد که آن را در جایگاهش در فلان سوره بنویسند.پس از وفات پیامبر اکرم(ص) در طی مرور زمان، هر سوره و حتی بسیاری از آیات به خاطر خصوصیات و مزایا و یا به جهت مشتمل شدنشان بر موضوع خاصی دارای عناوین و اسم های دیگری از جانب دانشمندان شدند.البته به نظر علامه طباطبایی بسیاری از نام های سوره ها، در زمان پیامبر اکرم بر اثر کثرت استعمال تعیین پیدا کرده و هیچ گونه جنبه توقیف شرعی ندارد. ایشان در رابطه با نامگذاری سوره های قرآنی معیارهای زیر را ارائه داده اند:الف. تسمیه سوره را گاهی با اسمی که در آن سوره واقع شده یا با موضوعی که در آن سوره از آن بحث شده در نظر می گیرند مثلا نامگذاری سوره نساء به اعتبار بیان احکام زنان در آن و سوره مائده به لحاظ سخن رفتن از مائده آسمانی در آن و سوره انعام به جهت سخن از چهارپایان و سوره نحل به علت تکیه بر زنبور عسل و سوره نمل به خاطر به میان آمدن مورچگان در آن است.
ب. گاهی جمله ای از اول سوره را معرف و نام آن سوره قرار می دهند چنان که گفته می شود سوره «اقرا بسم ربک»، «انا انزلناه» و «لم یکن» و نظایر آنها.
ج. گاهی با وصفی که سوره دارد به معرفی آن می پردازند. مثلا سوره حمد به مناسبت این که در اول قرآن گذاشته شده فاتحه الکتاب و به مناسبت هفت آیه بودنش سبع مثانی نامیده می شود و یا سوره «قل هو الله» به لحاظ این که مشتمل بر توحید خالص است سوره اخلاص و به جهت این که خدای تعالی را توصیف می کند «سوره نسبه الربّ» نامیده می شود.
د. گاهی تسمیه سوره به لحاظ نوع حروف مقطعه موجود درآن است مانند: سوره «ق، ص، حمسعق» و… . ح
اصل سخن این که درباره نام گذاری سوره بایستی گفت: این عمل به صورت طبیعی شکل گرفته و نمی توان گفت: به دستور رسول الله(ص) می باشد و برای همین نکته است که بسیاری از سوره ها بیش از یک اسم دارند مانند بقره، آل عمران، نحل، توبه، غایشه، و… .
برای آگاهی بیشتر ر.ک:1. طباطبایی، محمد حسین، قرآن در اسلام، ص 147، دفتر انتشارات اسلامی2. زرکشی، البرهان فی علوم القرآن، ج 1، ص 339، انتشارات دارالکتب العلمیه.3. معرفت، محمدهادی ،تلخیص التمهید (قم: مؤسسه النشر اسلامی، چاپ سوم، 1414 هـ ق) ج 1. 4. معرفت، محمدهادی، علوم قرآنی (قم: مؤسسة انتشاراتی التمهید، چاپ اول، 1378).5. حکیم، سید محمدباقر ، علوم قرآنی، (ترجمة محمدعلی لسانی فشارکی (تهران: انتشاراتی تبیان، چاپ اول، 1378).6. سعیدی روشن، محمدباقر ، علوم قرآن (قم: مؤسسه پژوهشی امام خمینی، چاپ اول، 1377). 7. خوئی، سید ابوالقاسم، بیان در علوم و مسائل کلی قرآن، ترجمة محمد صادق نجفی و هاشم زاده هریسی (خوئی: دانشاگاه آزاد، چاپ پنجم، 1375).8. طاهری، حبیب الله ، درس هایی از علوم قرآنی (انتشارات اسوه، چاپ اول، 1377) .