اسلام دین و آئینی بسیار شگفت و دارای زوایا و ابعاد مختلف است و برای حالات مختلف انسان برنامه های مختلفی دارد. به همین جهت همیشه ما را به “خوف و رجا” و ” بیم و امید ” دعوت می کند و از ” رحمت و نقمت ” و ” عذاب و ثواب” صحبت می کند واز نگاه یکجانبه و یکسو نگری منع می کند ؛ مگر آنجایی که مساله حق و باطل و خیر و شر و کفر و ایمان مطرح باشد . در این صورت به هیچ عنوان کوتاه نمی آید و بشدت جانب حق و خیر و ایمان را می گیرد و جبهه باطل و کفر را می کوبد و وعده نابودی آن را می دهد و از نزدیک شدن به جبهه باطل باز می دارد. آینده از دیدگاه اسلام از سنخ مسائل نخست است و طوری به آن می پردازد که مردم همیشه بین بیم و امید و خوف و رجا باشند!

وعده های خداوند در مورد آینده هیچ وقت دارای زمان و وقت مشخص نیست ؛چه قیامت باشد چه ظهور امام زمان. هر آینه ممکن است ظهور یا رستاخیز رخ دهد و به همین جهت ما همیشه در ترس و امیدواری باشیم و چشم انتظار تحقق آن. در واقع خوف و رجا ما را از نا امیدی و یاس و شکست قطعی می رهاند ؛ همان گونه که ما را از کبر و غرور و فریفته شدن باز می دارد. گاهی حوادث و اتفاقات مربوط به منطقه و جهان، طوری رقم می خورد که احساس شکست و ناکامی و یاس همه وجود ما را فرا می گیرد و گاهی نیز چنان بشارت ها و نشانه های روشن و زیبایی دیده می شود که به آرامش و اطمینان و اعتماد می رسیم. به همین جهت باید یاد بگیریم که از بعضی ناکامی ها و ضعف ها و محدودیت ها ، احساس نابودی و یاس شدید نکنیم و خود را نبازیم. همین طور است به محض تحقق بعضی از پیروزی های ظاهری و نشانه های خوب و… نباید خود را گم بکنیم و پیروز مطلق بدانیم. ما همیشه و هر لحظه باید مترقب و متوقع حوادث خوب و بد و اتفاقات تلخ و شیرین باشیم.

باید نگاه ما به ظهور و نشانه ها و شرایط ظهور ، از روی خوف و رجا باشد. باید همیشه امیدوار و آماده باشیم که هر آن ممکن است امام زمان ظهور کند. در عین حال نسبت به قدرت یابی دشمنان و مخالفان،واهمه نداشته باشیم و در اعتقاد و انتظار خود، سستی و سهل انگاری نکنیم و مایوس و دلزده نباشیم. همیشه باید بر مبنا و مدار قرآن باشیم که نگاه واقع گرایانه به آینده را به ما می آموزد. امروز منطقه و ایران آبستن حوادث بزرگ و رویدادهای تعیین کننده است . به همین جهت باید امیدوارانه و شجاعانه چشم به آینده روشن باشیم و در عین حال مغرور و مفتون و سردرگم نباشیم و با قدرت به جلو حرکت کنیم…

دکتر رحیم کارگر