از کرامات برخی علما بگویید؟

وقتی از فردی کاری سر می زند که افراد عادی قادر به انجام آن کار نیستند و از روی عادت و بطور طبیعی انسانهای معمولی نمی توانند آن کار را انجام دهند , گفته می شود آن فرد صاحب کرامت شده است .
داشتن کرامت , نشان دهنده قدرت نفسانی و ظرفیت فردی است که به مقاماتی دست یافته است .
اگر این کار خارق عادت , از پیامبران (ص) سر زند , نام آن اعجاز است و برای اثبات نبوت رخ داده و دیگر افراد قادر به انجام آن نیستند و در حقیقت نوعی تحدی و مبارزطلبی است و یا نوعی اتمام حجت است بر امت , تا دلیلی بر تکذیب پیامبران نداشته باشند .
قضیه اژدها شدن عصای حضرت موسی (ع) در برابر ساحران چیره دست , که هیچیک قادر به انجام آن کار نبودند و پس از دیدن اعجاز حضرت موسی (ع) , ایمان آوردند , از این نمونه است .
از اهل بیت عصمت و طهارت , نیز بطور مکرر کارهایی سر زده که افراد عادی قادر به انجام آن نبودند ؛ بطور مثال امام جواد علیه السلام در هنگام شهادت پدر بزرگوارشان , امام رضا علیه السلام در حالی که در مدینه بودند , لحظه دفن امام (ع) , در فاصله زمانی بسیار اندک و غیر طبیعی به طوس آمده و پدرشان را دفن کردند .
از اولیاء الهی و بزرگان نیز , به اذن خداوند تعالی کرامات زیادی سر زده است ؛ بطور مثال استاد کریم محمود حقیقی می گوید : در ماجرایی یادم می آید که شخصی از ایشون (شیخ محمد جواد انصاری همدانی ) گله کرد که شما به فکر ما نیستید و مرحوم آقا جواب دادند : یادت هست فلان روز در کوچه با کارد به شما حمله شد و جان سالم به در بردی ؟ آن جا ما بودیم که مانع شدیم که کارد به تو نخورد و در سینه ات فرو نرود . (1)
یا در باره حضرت آیت الله میرزا محمد علی شاه آبادی (ره) آمده که یک روز بعد از نماز جماعت یک مرد روستایی به خدمت آیت الله شاه آبادی می رسد و می گوید : هر وقت من نمازم را به شما اقتدا می کنم , سیدی را می بینم که جلوتر از شما به نماز می ایستند . آقا از او می پرسند شغل شما چیست ؟ او می گوید : مرد کشاورزی هستم که…. آقا می پرسند : غذا چه می خوری ؟ روستایی پاسخ می دهد که از محصولات خودم ؛ روز بعد همان مرد خدمت آقای شاه آبادی می رسد و عرض می کند که من امروز آن سید را ندیدم , آقای شاه آبادی می پرسند : امروز غذا چه خوردی ؟ مرد روستایی پاسخ می دهد که : از بازار تهیه کردم ؛ آقای شاه آبادی می فرمایند به همین دلیل است که آن سید را ندیده ای . (2)
نکته ای که ذکر آن ضروری به نظر می رسد این است که هر کس که از او کار خارق عادتی , مثل از آینده خبر دادن و طی الارض و… سر زند , به این معنا نیست که چنین فردی از اولیاء الهی بوده و می توان به او اقتدا کرد ؛ اینها اموری است که ممکن است با ریاضت نفس بدست آید , مهم اینست که سالک و عارف حقیقی این امور را هدف قرار نمی دهد و برای خود دکان باز نمی کند , بلکه اصل , در پنهان کردن و کتمان این امور است , مگر زمانی که ضرورتی احساس شود .
آیت الله شاه آبادی , عارف و سالک وارسته در این خصوص می فرمایند : میزان در ریاضت باطل و ریاضت شرعی صحیح , قدم نفس و قدم حق است . اگر سالک به قدم نفس حرکت کرد و ریاضت او برای پیدایش قوای سلطنت آن باشد , ریاضت باطل و سلوک آن منجر به سوء عاقبت می شود و دعوی های باطله نوعا از همین اشخاص بروز می کند ؛ و اگر سالک به قدم حق سلوک کرد و خداجو شد ریاضت او حق و شرعی است و حق تعالی از او دستگیری می کند و به نص آیه شریفه که می فرماید : والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا پس کارش به سعادت منجر شده خودی از او افتد و خودنمایی از او دور گردد . (3)
مطالعه کتابهای سوخته سیر عارف و سالک , انصاری همدانی (ره) و آسمانی شرح زندگی آیت الله شاه آبادی (ره) توصیه میگردد .
1- سوخته / سیر سالک عارف انصاری همدانی / ص 111
2- آسمانی /شرح زندگی آیت الله شاه آبادی /ص 41
3- همان /ص 39