افرادی (اعضای حزب توده و … ) که با حکومت منحوس پهلوی مبارزه کرده و در زیر شکنجه کشته شده اند، آیا شهید محسوب می شوند؟

شهید در اصطلاح فقه به کسی گفته می شود که در خط مقدم جبهه اسلام بر علیه کفر و برای رضایت خداوند به شهادت برسد. «شهید» کسی است که یک روح بزرگ دارد؛ روحی که هدف مقدس دارد. کسی است که در راه عقیده کشته شده است. کسی است که برای خودش کار نکرده است. کسی است که در راه حق و حقیقت و فضیلت قدم برداشته است.
شهادت دو رکن دارد: یکى این که در راه خدا و فى سبیل الله و هدف اعتلای کلمه الله باشد و انسان بخواهد جان خود را فداى این هدف نماید. دیگر این که آگاهانه صورت گرفته باشد. شهادت به حکم این که عملى آگاهانه و اختیارى است و در راه هدفى مقدّس است و از هر گونه انگیزه ى خودگرایانه منزّه و مبراست، تحسین انگیز و افتخارآمیز است و عملى قهرمانانه تلقّى مى شود.
در میان انواع مرگ و میرها این نوع از مرگ است که ارزش آن از حیات و زندگى برتر و مقدّس تر است(قیام و انقلاب مهدى، به ضمیمه شهید از استاد مطهرى).
انسانى که با چنین شرایطى به استقبال مرگ مى شتابد شهید است و اجر شهید را نیز مى برد. در احکام شهید مى خوانیم کسى که به امر معصوم(ع) یا نایب او به جبهه برود و در میدان نبرد کشته شود شهید است و غسل و حنوط و کفن از او ساقط است، بلکه با لباس خودش دفن شود»(امام خمینى، تحریرالوسیله، ج 1، ص 66).
بنابراین اعضای حزب توده که مارکسیست بوده و به خداوند اعتقاد نداشتند و صرفا برای اهداف گروهی و حزبی مبارزه می کردند از نظر ما شهید محسوب نمی شوند.