چطور می شود فرمایش حضرت زهرا(س) را که گفته اند به این مضمون که برای دختر یا نمی دانم پسر این از همه بهتر است که چشمش به نامحرم نیفتد و نامحرم اصلا او را نبیند و بعضی از افراد مثل خواهر دکتر بهشتی و بعضی از علما چنین بوده اند اگر این کار در این روزگار ممکن است، راهش را به من نشان دهید. خواهش می کنم!

در ارتباط با سئوال و روایت نقل شده از فاطمه زهرا(س)، نکاتی چند به عرض می رسد:الف) این روایت به این معنا نیست که انسان خود را در خانه محبوس کند و به هیچ وجه در جامعه حاضر نشود. قسمت بزرگی از شخصیت انسان در جامعه ساخته می شود، بنابراین نمی توانیم به افراد خانه نشینی را توصیه کنیم و دین هم این کار را نکرده است. می شود چه مرد و چه زن در جامعه حضوری موثر و فعال داشته باشد، ولی در عین حال با رعایت موازین شرعی به گونه ای باشد که هیچ نامحرمی او را نبیند و به هیچ نامحرمی را نیز خارج ازضوابط نبیند. کسی که پوشش اسلامی دارد، در عین حال که در اجتماع حضور دارد، حجاب او مانع از دیده شدن توسط نامحرمان است.ب) فرمایش حضرت زهرای مرضیه(س) در روایت ذکر شده، به معنای الزام و وجوب نیست، به عبارت دیگر، در عین حال که خروج زن از منزل و حضور او در صحنه اجتماع با رعایت موازین و حدود شرعی جایز شمرده شده است، اما در مواقع غیر ضروری برای زنان بهتر آن است که از اختلاط با مردان اجتناب کنند. و این امر منافاتی با حضور علمی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی زنان (با حفظ شئونات و موازین اسلامی) ندارد. کما اینکه حضرت زهرا(س) خود به جبهه جنگ می رفتند و در غزوه های متعددی همراه با پیامبر(ص) شرکت می کردند و در دفاع از ولایت حضور فعال داشتند و حتی سخنرانی نمودند تا جایی که در همین راه به شهادت رسیدند.
ج) بعضی از قیود و محدودیت هایی که در احکام و روایات در مورد زنان وارد شده است به منظور پاسداشت حریم عفاف و سلامت جامعه و از همه مهمتر حفظ کرامت و شخصیت واقعی زن متناسب با رسالت همسری و مادری می باشد. و تجربه جهان غرب در آزادیهای نامحدود برای ارتباط زنان و مردان در جامعه (به اعتراف اندیشمندان جامعه غرب) تجربه بسیار تلخی است که زمینه انحطاط خانواده و به دنبال آن سقوط جامعه در منجلاب شهوات را فراهم نمود، که از این رهگذر بیشترین ضرر و زیان نصیب زنان جامعه شد و در نتیجه کرامت و شخصیت زن به پایین ترین حد خود تنزل نمود.
برای آگاهی بیشتر رک:
– مسئله حجاب، بخش پنجم، حجاب اسلامی
– تفسیر نمونه، ج 14، تفسیر آیات 30 و 31 سوره مبارکه نور