در پاسخ به این پرسش باید گفت:
اهل سنت دو گروه هستند، برخی «چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند» یعنی از روی عناد و لجاجت و تعصب باحق و حقیقت برخورد نمی کنند واگر روزی حقیقت به خوبی و بدون تعصب برای آنها تبین و آشکار شود، آن را خواهند پذیرفت ولی از حقیقت دور افتاده و به آن دسترسی ندارند..
گروهی دیگر با اینکه آفتاب حقیقت را به وضوح می بیننند باز برمرام و روش نادرست خود پافشاری و لجاجت می ورزند. علت لجاجت این گروه تعلق شدید قلبی با یک مکتب و مسلک است به گونه ای که یک عقیده در دل و روح و فکر آنها رسوب نموده و تا زمانی که این تعلق عاطفی بر منطق و تفکر و استدلال غالب باشد قابل تغییر نخواهد بود.
نکته شایان ذکر اینکه نباید نقش مطامع دنیوی و موقعیت های مادی برخی را نیز نادیده گرفت. گروهی اگر از راه و مسلک نادرست خود دست بردارند از بسیاری از منافع مادی و ثروت و جاه و مقام محروم خواهند شد لذا برای حفظ موقعیت خود راه باطل خود لجاجت می ورزند.