بصیریت واقعی یعنی چه؟ و چطور می توان به آن رسید؟

بصیرت و روشن بینی در دین از خواسته های اولیای الهی و مؤمنان حقیقی است. چون بصیرت، چراغ راهی است که در تاریکی و ظلمت های راه بندگی، راه را بر انسان روشن می سازد و او را از خطر افتادن و لغزش نگه می دارد. با بصیرت در دین انسان بر سر دو راهی خیر و شر و سعادت و شقاوت به راحتی راه خیر و سعادت را می یابد و از شک و تردید رها می گردد. برای کسب بصیرت در دین باید در دو ناحیه کوشش و تلاش کرد: 1- ناحیه علم و آگاهی: هر قدر انسان با معارف و آموزه های دینی و الهی بیشتر آشنا گردد و با محتوای پیام خداوند و قرآن کریم و گفتار و عمل و سیره اولیای معصوم الهی بیشتر آشنا گردد زمینه بصیرت و روشن بینی در دین بیشتر برای او فراهم می گردد. آشنایی با قرآن و احادیث و روش و منش برگزیدگان حق و رهروان و شاگردان تربیت شده مکتب آنها در این راه سهم فراوانی بر عهده دارد.مطالعه و تفکر در اصول اعتقادی و آشنایی با احکام و وظایف عملی و شناخت حلال و حرام و واجبات و محرمات و نیز آگاهی از نحوه برخورد و موضع گیری پیشوایان دین در مسایل گوناگون در فراهم آوردن بستر و زمینه بصیرت نقش به سزایی دارد. 2- ناحیه عمل و به کار بستن آگاهی ها: عمل به آنچه از دین فرا گرفته ایم و به ویژه انجام واجبات و ترک محرمات که درجه ای از تقوا و پرهیزگاری می باشد در کسب بصیرت و روشن بینی دینی نقش کلیدی دارد و اصولا بصیرت از ثمرات و آثار مستقیم تقوا و پرهیزگاری است. خداوند در قرآن کریم می فرماید: «ان تتقوا الله یجعل لکم فرقانا؛ اگر تقوا بورزید خداوند قوه تشخیص و جداسازی حق از باطل به شما عنایت می کند» (انفال، آیه 29). پرهیزگاری و انجام واجبات و پرهیز و دوری از محرمات، به انسان نورانیت و روشن بینی درونی می بخشد به گونه ای که انسان در پرتو آن می تواند حق و باطل را از هم تشخیص دهد و به راحتی وسوسه های شیطانی را بشناسد و خود را از دام آن رهایی بخشد و قرآن کریم در این باره می فرماید: «ان الذین اتقوا اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا فاذاهم مبصرون؛ پرهیزگاران هنگامی که شیطانی پیرامون حریم آنها گردش کند متوجه می گردند و بیدار و روشن بین می باشند» (اعراف، آیه 201).
در حدیث آمده است: «من عمل بما علم ورثه الله علم مالا یعلم؛ هر کس به آنچه می داند عمل کند خداوند آگاهی از چیزهایی را که نمی داند روزی او می سازد» و این همان بصیرت الهی است که در پرتو علم و عمل برای فرد مؤمن حاصل می گردد و در اثر تقوا انسان دیده خدایی پیدا می کند و با چشم خدایی می بیند، چنانچه در حدیث آمده است: «المؤمن ینظر بنور الله؛ انسان با ایمان با نور خداوند می بیند».