عالم سفلی یعنی عالم پایین که در مقابل عالم عِلوی است به معنی عالم بالا ؛ و مراد از عالم سفلی همان عالم مادّه است ؛ که با اسامی دیگر چون عالم طبیعت ، عالم ناسوت ، دنیا و… نیز شناخته می شود ؛ و مراد از عالم علوی ، عالم ماوراء طبیعت است که مجرّد و منزّه از مادّه است . عالم مادّه را از آن جهت عالم سفلی گفته اند که از نظر رتبه وجودی و شدّت وجودی از همه عوالم وجود ، پایین تر و ضعیفتر است.
خصوصیت اساسی عالم سفلی (عالم مادّه ) مادّی بودن است ؛ و لازمه مادّی بودن حرکت داشتن است ؛ چون مادّه در اصلاح فلسفه یعنی بالقوّه بودن و قابلیّت برای پذیرش صور گوناگون ؛ و حرکت یعنی خروج تدریجی یک شیء از حالت بالقوّه برای رسیدن به حالت بالفعل ؛ برای مثال در دانه سیب قوّه درخت سیب است ؛ لذا دانه سیب می تواند به تدریج به درخت سیب تبدیل می شود ؛ و این روند تبدیل تدریجی همان حرکت جوهری است. بنا بر این ، خصوصیت عمده عالم مادّه حرکت است ؛ و مقدرا حرکت را زمان گویند ؛ لذا زمان نیز از خصوصیّات اصلی عالم مادّه است . بنا بر این تفاوت اصلی عالم سفلی با عالم علوی در مادّی بودن و حرکت داشتن و زمان داشتن عالم سفلی است . البته تفاوتهای دیگری نیز بین عالم سفلی و علوی وجود دارد که تابع همین تفاوتهای اصلی هستند ؛ لکن وارد شدن در آنها نیازمند یک بحث تخصصی فلسفی است.