1- بچه از زنى شیر بخورد که زایمان کرده و شیر در پستانش به خاطر زایمان جمع شده و خود او زنده است. پس اگر از پستان زن مرده شیر بخورد فایده ندارد.
2- شیر آن زن از حرام نباشد؛ پس اگر شیر مادر بچه اى را که از زنا به دنیا آمده به بچه دیگر بدهند به واسطه این شیر آن بچه به کسى محرم نمى شود.
3- بچه شیر را از پستان بمکد، پس اگر شیر را در گلوى او بریزند یا مثل امروز در پستانک بریزند و به او بدهند، باعث محرمیت نمى شود.
4- شیر خالص باشد و با چیز دیگر مخلوط نباشد؛ مگر آن چیزى که با شیر مخلوط شد (مثل خون) به قدرى کم باشد که به حساب نیاید.
5- شیر از یک شوهر باشد؛ پس اگر زنِ شیردهى را طلاق بدهند، بعد شوهر دیگرى بکند و از او آبستن شود و تا موقع زاییدن شیرى که از شوهر اول داشته باقى باشد و مثلاً هشت بار از آن شیر به بچه بدهد و هفت مرتبه از شیر شوهر دوم به بچه بدهد آن بچه به کسى محرم نمى شود.
6- بچه به واسطه مرض شیر را قى نکند و اگر قى کند، بنا بر احتیاط واجب کسانى که به واسطه آن بچه محرم مى شوند، باید با او ازدواج نکنند و نگاه محرمانه هم به او ننمایند.
7- پانزده مرتبه یا یک شبانه روز شیر بخورد یا مقدارى شیر بخورد که بگویند از آن شیر استخوانش محکم شده و گوشت روییده است؛ بلکه بعضى ده مرتبه شیر خوردن را هم باعث احتیاط مى دانند؛ یعنى، با کسى که ده مرتبه شیر خورده احتیاط مستحبى است که ازدواج نکنند و نگاه محرمانه به او ننمایند.
8- دو سال بچه تمام نشده باشد و اگر بعد از دوسالگى بچه باشد، باعث محرمیت نمى شود.
بنابراین اگر این شرایط در فرض سؤال جمع باشد, موجب محرمیت می شود و نمی تواند با آن دختر ازدواج کند.
دوست عزیز بدون احساس خجالت و با نهایت ادب هر دو موضوع ( علاقه خود و احتمال برادر بودن ) را با مادرتان در میان گذارید و اگر نمی توانید از دایی و خاله و عمو و…. کمک بگیرید و در این موضوع تعلل نکنید که مبادا ضرر کنید اما برای تکمیل بیان مطالب زیر را هم مطالعه فرمایید
همانطور که می دانید ازدواج یکی از مهمترین حوادث و رویدادها ی زندگی است و نقش مهمی در سرنوشت و سعادت و خوشبختی انسان دارد ، مضافاٌ بر اینکه اگر به نحو صحیح انجام پذیرد بسیاری از نیازهای انسان را اعم از نیازهای عاطفی و جنسی را تاْمین و باعث آرامش روحی انسان می شود بنابراین در عین حال که نباید در انتخاب همسر خیلی وسواس گونه عمل کرد اما دقت ،شناخت و اتخاذ تصمیم حساب شده و بالاخره انتخاب صحیح از شرایط ضروری یک ازدواج موفق است.
درست است که انتخاب همسر مسئله ای مهم و حساس است ولی در عین حال نباید زیاد وسواس به خرج داد. هیچ کس صد درصد طبق معیارهایی که انسان ابتدائا در نظر دارد آفریده نشده و پرورش نیافته است . کما این که ممکن است نسبت به طرف های مقابل شما نیز همین گونه باشد و صد درصد آن طور که آنان می خواهند نباشید. بنابراین ضمن حفظ معیارهای لازم باید چند نکته را در نظر گیرید:
1) چون جامعه ما اسلامی است و اکثر قریب به اتفاق مردم تا حدود زیادی متناسب با فرهنگ و ارزش های اسلامی رشد کرده اند نور ایمان و اسلام در غالب دلها تابان است . البته درجات ایمان متفاوت است ولی شما هم نباید انتظار داشته باشید که حتما از بالاترین سطح ایمانی انتخاب کنید. بلکه همین که دختری را یافتید که نسبت به وظایف دینی خود کوشاست و گرد معصیت نمی چرخد کافی است. در روایات متعددی آمده است که به هنگام گزینش همسر به اخلاق و روحیات و رفتار خانواده اش بنگرید زیرا او در چنان محیطی پرورش یافته و منعکس کننده همان روش ها و هنجارهاست بنابراین با تحقیق کافی درباره فرد مورد نظر و خانواده وی، می توانید مطمئن شوید که آیا زن زندگی هست یا نه و به وجود ویژگیهای لازم برای یک زندگی مشترک پی ببرید و بدین ترتیب دغدغه خاطرتان کاهش یابد.
2) شما در صورتی که 70 یا60% از معیارهای خود را در کسی یافتید می توانید به همان اکتفا کنید و بیش از آن را با برنامه ای حساب شده و با اخلاق رفتار و ارشاداتی نیکو و صمیمانه بسازید. ضمن آن که سطح توقع خود را نباید خیلی بالا ببرید و از طرفی باید بکوشید که خود نیز زوجی نیکو، با وفا، خوش اخلاق و شایسته برای همسرتان باشید. 3) از خداوند در این امر مهم استعانت جویید.
4) مشورت با بزرگان فامیل و خانواده بخصوص پدر و مادرتان در این رابطه بسیار نافع است.
5) با نگاهی به ازدواجهای موفق دیگران و کشف رمز موفقیت آنها در این امر به تدریج ترس و وسواس تان از بین خواهد رفت. و همین که وارد اقدامات عملی در این زمینه شدید با گذر زمان این نگرانی از بین می رود.