معرفت شامل سه حوزه شناختی می شود. 1- شناخت ماورای طبیعت که شامل خداوند و روح انسان و آخرت و معاد و قیامت و برزخ و ملائکه و شیطان و سایر عوالم ماورای طبیعی می شود. 2- شناخت جهان بینی الهی و اخلاق و احکام دین توحیدی
3- شناخت جهان بینی مادی و اخلاق و احکام و قوانین دین مادی و شرک.
این سه حوزه شناختی باعث می شود که شما به معرفت برسید و ایمان و عملتان از روی آگاهی باشد. اگر اینطور شد زندگی شما انسانی و الهی می شود و هویت شما هم انسانی خواهد بود و انسان در این سیستم به کمال مطلوب خود می رسد.
به مقاله زیر با دقت توجه کنید.
روابط سازنده انسان با حقایق تکوینی و تشریعی:
1- عالم تکوین:
عالم تکوین یعنی عالم وجود شامل طبیعت و ماورای طبیعت که موضوع مباحث نظری مانند فلسفه و عرفان است.
در عالم تکوین حقایقی وجود دارد که عمده ترین آنها عبارت است از:
الف: دو قطبی بودن هستی و تقسیم آن به طبیعت و ماورای طبیعت. عالم شهود و عالم غیب، دنیا و آخرت، ظاهر و باطن داشتن هستی.
ب: حقیقت وجود که یک حقیقت ماورایی است. ما وجود را با وصف توحید می شناسیم و معتقدیم که تمام هستی ظهور یک وجود است و آن وجود حق تعالی است و خداوند منشا تمام تاثیرات و ظهورات هستی است.
پ: روح انسان که حقیقت انسان است، یک هویت ماورایی و مجرد است که در این دنیا در قالب تن باید به کمال برسد و خود را برای سفر به آخرت و ماورای طبیعت آماده نماید.
ت: حقیقت آخرت که باطن همین دنیا است و بر عالم طبیعت احاطه دارد و به ما کاملا نزدیک است.
ج: شیطان هم یکی از حقایق ماورای طبیعی است که نقش گمراه سازی انسان از صراط مستقیم توحید را به عهده دارد.

1- عالم تشریع:

عالم تشریع و دین، دست آورد تلاش انبیاء الهی و شیطان است که بر اساس اعتقاد و یا عدم اعتقاد به حقایق فراطبیعی شکل گرفته است.
بر این اساس ما دو نوع دین داریم:
الف: دین الهی که به راهبری انبیای الهی بر اساس اعتقاد به ماورای طبیعت شکل گرفته است. در این دین حقایق ماواری طبیعی مانند خدا و روح و عالم آخرت کاملا پذیرفته شده است.
راهبرد کلی ادیان الهی {توحید} است که با ارایه راهکارهای عملی، تحت راهبری معصومین انسان را به مقصد او که کمال است می رساند.
ب: دین مادی که به حقایق ماورای طبیعی معتقد نیست و به راهبری شیطان و طاغوت برای گمراه ساختن انسان از دین الهی و از روی دشمنی با انسان ساخته شده است.
راهبرد دین مادی {شرک} است که شیطان با دو راهکار سرگرم کردن انسان به دنیا و غافل سازی او از آخرت و ترویج انواع پرستش غیر خدا انسان را اسیر طبیعت و دنیا می کند و او را به شقاوت می کشاند.
هر یک از این دین ها برای خود مکتب، جهان بینی و ایدئولوژی، اخلاق، سیستم حکومتی، فرهنگ، سیاست و مدیریت، مبانی اقتصادی، و تمدن دارند که کاملا بر اساس اعتقاد آنها به ماورای طبیعت و عدم این اعتقاد شکل می گیرد.
این دو نوع دین در حقیقت دو راهی است که در زندگی انسان برای رسیدن به کمال و سعادت وجود دارد.
عالم تکوین وتشریع حقایقی هستند که خارج از هویت ما مطرح اند و هر کسی که در این دنیا متولد می شود و زندگی می کند برای رسیدن به کمال، باید نسبت و رابطه خود را با این حقایق روشن کند.
1- رابطه و نسبت معرفتی ما با عالم تکوین و تشریع:
اولین رابطه ای که ما انسان ها باید با این حقایق برقرار نماییم، رابطه معرفتی و شناختی است.
یعنی باید در زمینه وجود حقایق ماورای طبیعی تحقیق کنیم و در این زمینه به باور برسیم تا بتوانیم یکی از دو دین الهی و مادی را برای زندگی خود انتخاب نماییم و به کمال مطلوب خود برسیم.
به این مقطع از حرکت انسان سیر و سلوک نظری گفته می شود.

واژه هایی مانند مطالعه و تحقیق و پژوهش و تفکر و شناخت و آگاهی و علم و کتاب و تحصیل و استاد و شاگرد مربوط به رابطه معرفتی انسان با حقایق تکوینی و تشریعی است.
1- رابطه ایمانی ما با عالم تکوین و تشریع:
بعد از شناخت نوبت به رابطه ایمانی می رسد. ایمان هم نسبتی است که ما با حقایق تکوینی و تشریعی برقرار می کنیم. هر کسی باید تکلیف خود را با این حقایق توسط ایمان داشتن یا نداشتن روشن کند.
کسانی که به حقایق ماورای طبیعی و ادیان الهی باور دارند، مومن خطاب می شوند و کسانی که به این حقایق باور ندارند، کافر تلقی می شوند.
البته ایمان و کفر لازم و ملزوم هم اند. کسی که به دین الهی ایمان دارد به دین مادی کافر است و کسی که به دین مادی ایمان دارد به دین الهی کافر می شود.
1- رابطه عملی ما با عالم تشریع:
سومین رابطه انسان با عالم تشریع است. یعنی باید هر کسی بر اساس اعتقادی که به دین الهی و مادی دارد، زندگی عملی خود را چه در بعد فردی و چه اجتماعی با اعتقاد خود هماهنگ سازد.
کسانی که به توحید معتقد هستند سبک زندگی توحیدی را انتخاب می کنند و اخلاق و رفتارشان بر اساس توحید شکل می گیرد و افرادی که دین مادی را قبول دارند، سبک زندگی و اخلاق و رفتارشان هم متناسب با اعتقادشان متفاوت خواهد بود.
به این مرحله از رابطه با عالم تشریع، سیر و سلوک عملی گفته می شود.
صاحبان دین الهی تنها خدای واحد را می پرستند و تنها از او اطاعت می کنند و کمک می خواهند و صاحبان دین مادی خدایان مادی گوناگونی را می پرستند و از نیروهای مادی کمک می گیرند و از قوانین طبیعت و عقول بشری اطاعت می کنند.
هر دینی احکام و قوانین و اقدامات عملی خاص خود را دارد که باید معتقدین به آن از آنها تبعیت کنند و بر اساس آن زندگی و روابط خود را سامان دهند تا به کمال مطلوب خود برسند.