خداوند در قرآن کریم می فرماید: « وَ لَقَدْ جِئْتُمُونا فُرادى کَما خَلَقْناکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ؛ همان گونه که نخستین بار شما آفریدیم، اکنون نیز تنها به سوی ما آمده اید.»(انعام/94)
شاید بتوان حکمت برهنه بدنیا آمدن انسان و برهنه از دنیا رفتن او را به ا ین بیان توضیح داد که: این امر نشانگر این است که انسان مالک هیچ چیز نیست. این حالت حاکی از فقر وجودی و ذلت و خواری انسان در برابر غنی مطلق است. «یا أَیُّهَا النّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللّهِ وَ اللّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ»(فاطر/15)
امام سجاد(ع) نی در دعای پرفیض ابوحمزه ثمالی می فرمایند: « ابکی لخروجی من قبری عریانا ذلیلا حاملا ثقلی علی ظهری؛ گریه می کنم برای بیرون آمدنم از گور به حالت لخت و خوار که بار سنگینی از گناهانم را بر دوش خود حمل می نمایم.»
بنابراین این حالت برهنگی نشانگر ذلت، فقر و ناداری ذاتی انسان در روز قیامت و این دنیاست که بایستی انسان به این حالت فقر و مسکنت خود فکر نموده و دچار غرور و نخوت نشود.
شاید بتوان حکمت برهنه بدنیا آمدن انسان و برهنه از دنیا رفتن او را به ا ین بیان توضیح داد که: این امر نشانگر این است که انسان مالک هیچ چیز نیست. این حالت حاکی از فقر وجودی و ذلت و خواری انسان در برابر غنی مطلق است. «یا أَیُّهَا النّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللّهِ وَ اللّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ»(فاطر/15)
امام سجاد(ع) نی در دعای پرفیض ابوحمزه ثمالی می فرمایند: « ابکی لخروجی من قبری عریانا ذلیلا حاملا ثقلی علی ظهری؛ گریه می کنم برای بیرون آمدنم از گور به حالت لخت و خوار که بار سنگینی از گناهانم را بر دوش خود حمل می نمایم.»
بنابراین این حالت برهنگی نشانگر ذلت، فقر و ناداری ذاتی انسان در روز قیامت و این دنیاست که بایستی انسان به این حالت فقر و مسکنت خود فکر نموده و دچار غرور و نخوت نشود.