اینکه وعده هایی در مفاتیح الجنان و مانند آن در مورد خواندن فلان عمل، ذکر و یا دعانوشته شده ، گذشته از اینکه سند آن دعا باید بررسی شود که آیا این چنین چیزی را امام علیه السلام گقته یا نه ویا از احادیثی است که جاعلان حدیث در احادیث وارد کرده اند؛ (گذشته از این مطلب که باید بررسی شود ، ) این مطلب نیز مهم است که این وعده ها، اقتضایی است یعنی اینکه چنین عمل، دعا ویا ذکری اقتضا دارد که حال شخص را خوب کند و یا اقتضا دارد که ثروتمند کند و یا او را به بهشت ببرد و یا… و اینکه می گوییم اقتضایی است یعنی اینکه اگر مانعی برسر راه نباشد چنین عمل، دعا و ذکری فرد را از غم نجات داده و به مقصودش می رساند ولی اگر مانعی ایجاد شود، قطعا آن مانع جلوی تاثیر را گرفته نه اینکه آن ذکر و یا آن نماز و یا دعا ، اقتضای تاثیر نداشته باشد، خیر، چیزی جلوی تاثیر را می گیرد!
نکته مهم این است که هیچ عملی را نمی توانی پیدا کنی که اگر آن را انجام بدهی حتما عاقبت به خیرت کند و هیچ کسی را بغیر از معصومین علیهم السلام نمی توانی پیدا کنی که حتما عاقبت به خیر شده باشد!
هر عمل عبادی هر چند که عالی باشد و حیات بخش، تا وقتی اثر دارد که امور دیگری آن را خراب نکند، رسول خدا صلی الله علیه وآله برای یارانش حدیث می خواند که اگر کسی یک «سبحان الله و الحمدلله و لااله الا الله » بگوید درختی را برای خود در بهشت غرس کرده (کاشته) بعضی (شاید برای تمسخر گفته باشد) گفتند که اگر چنین باشد ما در بهشت بوستانهایی داریم ! حضرت فرمودند : البته که دارید ولی به شرطی که آتشی نفرستید تا آن بوستانها را آتش بزند !
حضرت ثواب و پاداش تسبیح را با یقین بیان فرمودند، ولی برای برای رسیدن به چنین پاداشی شرط گناه نکردن را گذاشتند ، یعنی اینکه تسبیح اقتضای چنین پاداشی را دارد اما اگر مانعی که به دست خودتان ومحصول اعمال خودتان است ، درست نکنید تا جلوی آن اقتضاء را بگیرد !