در نهج البلاغه آمده است که حضور زن در بین مردم عین آوردن مرد نامحرم نزد زن در منزل است چطور می توان حضور زنان را در جامعه و بین نامحرمان حتی با عالی ترین حجاب را توجیه کرد؟

نگاه اسلام به زن نگاه خانواده محور است ودر نظام خانواده زن نقش اساسی دارد . تربیت اولاد ومسایل مربوط به خانه مربوط به زن ومسایل مربوط به بیرون خانه بر عهده مرد است و تا وقتی ضرورت های فردی واجنماعی ایجاب نمی کند وظیفه زن حراست از نظام خانواده در سنگر خانه است و این قبیل روایات نیز در همین راستا می باشد . به تعبیر دیگر هدف این گونه روایات تاکید بر حفظ حریم زن ومرد و محرم و نا محرم تا حد ممکن و جلوگیری و پیشگیری از بروز آثار نامطلوب فردی و اجتماعی و معنوی حاصل از تداخل و آمیختگی زن و مرد است .در مجموع دیدگاه اسلام وامیر المؤمنین علیه السلام آنست که تا سر حد امکان زن نباید با مرد دیگری غیر از همسرش آشنائی داشته باشدو رفت وآمد مردان غیر مطمئن به خانه هم تا سر حد امکان باید متوقف شود.رفت وآمد وارتباط کلامی مضّر به سلامت فکر است،مگر در حد ضرورت وبا رعایت شرائط ،یعنی گفتگوی متین وخالی از شائبه امیال نفسانی.بدیهی است که اگر گفتگوها ولو عادی ادامه پیدا کند،خلجانهای نفسانی شروع می شود ولغزش را درپی دارد.
بنابر این حضورزن در جامعه برای بر آوردن نیازهای ضروری با رعایت شرائط در بر خوردها ،می تواند راه حل درستی باشد که هم به امور خود برسد وهم رعایت حدود الهی را کرده باشد.
عالی ترین حجاب همان است که در رساله های عملیه ذکر شده است.اگر بیش از حد خود را مقیّد کنید در دراز مدت نمی توانید ادامه دهید وسبب می شود همان حد ناقص را هم کنار بگذارید.در هر صورت هر چه مواظب دین وحدود الهی باشید ،خوب است ،ولی به مردم متدیّن واقعی وخانواده آنها نگاه کنید همان مقدار را رعایت کنید امید است رضایت خدا حاصل شود.