کرسى: بنابر آنچه که از روایات استفاده مى شود، کرسى، ظاهر علم خداوند بوده و عرش باطن آن است. امام صادق(ع) در روایتى مى فرماید: «… عرش در همان حال که با کرسى مرتبط است، از آن جدا مى باشد؛ زیرا آنها دو در، از بزرگ ترین درهاى غیب هستند و هر دو نهان اند، آن دو در غیب قرین و نزدیک یک دیگراند.؛ زیرا کرسى باب آشکار غیب است که آغاز آفرینش از آن بوده و همه اشیا از آن پدید مى آیند؛ و عرش باب نهان است که علم چگونگى، بودن، اندازه، حد، مکان، مشیّت، صفت اراده و دانش الفاظ و حرکات و ترک، و علم بازگشت و آغاز، همه در آن یافت مى شود. پس آنها در علم، دو باب نزدیک به یکدیگرند؛ زیرا ملک عرش غیر از ملک کرسى است و دانش آن، نهان تر از علم کرسى است…»، (ر.ک: توحید، صدوق، باب 50، صص 321 – 323، ج اوّل)