در مورد روز قیامت توضیح دهید.

قرآن کریم از روز «قیامت» با نام هاى گوناگونى یاد مى کند و در حقیقت با هر یک از آنها، شعاع و بُعدى از این مسأله گریزناپذیر را مطرح مى سازد؛ مانند: «روز قیامت که به معناى برخاستن است و مقصود آن است که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پا مى ایستند».مطففین (83)، آیه 6. «روز جمع که همه مردم در یک صحنه جمع مى شوند».واقعه (56)، آیه 49 و 50. «روز حسرت که عده اى به سبب کفر و عنادورزى خود در حسرت اند و برخى به دلیل گناهان، آلودگى ها و تعلق هایى که داشته اند و مانع رسیدن به درجات بالاتر شده است، حسرت مى خورند»؛ مریم (19)، آیه 39. «روز ازفة که به معناى روز بسیار نزدیک است»؛غافر (40)، آیه 18. «روز حساب که به محاسبه اعمال، افکار، عقاید، اوصاف و اخلاق آدمى پرداخته مى شود»ص (38)، آیه 26. و… . در این روز و در آن هنگام، حوادث و وقایع گوناگونى اتفاق مى افتد؛ از آن جمله: 1. نظام کنونى عالم دگرگون مى شود که پدید آمدن زلزله عظیم در زمین مزمل (73)، آیه 14. شکافته شدن دریاها،تکویر (81)، آیه 6. به حرکت در آمدن کوه هاکهف (18)، آیه 47. و درهم کوبیده شدنشان،حاقه (69)، آیه 14. خاموش گشتن ماه و خورشید و ستارگان عظیم تکویر (81)، آیه 2. و پر از دود و ابر شدن فضاى جهان،فرقان (25)، آیه 25. پاره اى از تغییر و تحولات اساسى نظام کاینات و از جمله حوادث آن روز است. 2. همه اسباب و روابط قطع مى شود و تمام ارتباطات و تأثیراتى که موجودات در نظام وجودشان در عالم جسم و جسمانیات و نیز در عالمى که به دنبال آن مى آید، دارند، به زودى از میان خواهند رفت و در نتیجه نه شیئى در شى ء دیگر تأثیر خواهد کرد و نه شیئى از شى ء دیگر تأثیر خواهد پذیرفت. نه از شیئى نفع خواهند برد، نه از آن، زیانى خواهد رسید.بقره (2)، آیه 166؛ مؤمنون (23)، آیه 101. 3. حجاب ها برطرف گشته و باطن ها آشکار مى گردد، با از میان رفتن اسباب، هر گونه حجابى که اشیا را از یکدیگر پنهان مى سازد، از بین خواهد رفت و صورت باطن ظاهر و حقایق آشکار مى شود.ابراهیم (14)، آیه 21؛ طارق (86)، آیه 9؛ حاقه (69)، آیه 18. 4. ظلمت برطرف گشته و فضا، فضاى نور خواهد شد؛ چرا که همگى جنبه خلقى خود را از دست داده، جنبه الهى خود را بروز مى دهند.زمر (39)، آیه 29؛ عنکبوت (29)، آیه 64. 5. دادگاه عدل الهى تشکیل مى شود و اعمال همه بندگان حاضر و نامه هاى اعمال توزیع مى شود. به حساب همه مردم به دقت رسیدگى و بر اساس عدل درباره ایشان داورى مى گردد.اسراء (17)، آیه 49؛ حاقه (69)، آیه 19 – 25؛ یونس (10)، آیه 54؛ نمل (27)، آیه 78. 6. شاهدان بر اعمال انسان شهادت مى دهند، فرشتگان، پیامبران و برگزیدگان خدا به عنوان شهود حضور دارند و حتى اعضاىِ بدن انسان گواهى مى دهد.بقره (2)، آیه 143؛ آل عمران (3)، آیه 140؛ هود (11)، آیه 18؛ نور (24)، آیه 24؛ یس (36)، آیه 65. دست و پا بدهد گواهى با بیان      بر فساد او به پیش مستعان دست گوید: من چنین دزدیده ام      لب بگوید: من چنین پرسیده ام چشم گوید: غمزه، حرام      گوش گوید: چیده ام سوءالکلام پس دروغ آمد زسر تا پاى خویش      که دروغش کرد هم اعضاى خویش پس چنان کن فعل کان خود بى زبان      باشد «اشهد» گفتن و عین بیان مثنوى معنوى، دفتر پنجم، ابیات 2212، 2213، 2215، 2216 و 2218. 7. هر کسى به سوى اقامتگاه ابدى خویش رهسپار مى شود. پس از آنکه حکم الهى اعلام شد، نیکوکاران و تبه کاران از یکدیگر جدا مى شوند: مؤمنان، رو سفید، شاد و خندان به سوى بهشت و کافران و منافقان، رو سیاه و اندوهگین به سوى دوزخ روانه مى گردند.اعراف (7)، آیه 44؛ آل عمران (3)، آیه 106؛ انعام (6)، آیه 124؛ مریم (19)، آیه 85؛ قیامت (75)، آیه 42؛ شورى (42)، آیه 7؛ یس (36)، آیه 59؛ معارج (70)، آیه 44 و … .
[پایان کد انتخابی]