اگر کارهایی باید اول وقت اذان انجام دهیم را کنار بگذاریم و نماز اول وقت بخوانیم و سر نماز حواسمان به آن کار باشد بهتر است یا نخواندن نماز اول وقت؟ نمی شود همان اول وقت نماز را بخوانیم و اگر حواس پرت شد بعد از کار دوباره بخوانیم؟ فقط می خواهم با این کار نماز اول وقتم ترک نشود و اگر دوباره بخوانیم دیگر ثواب نمازی که اول وقت خواندیم را از دست می دهیم؟

بدون شک روح نماز، حضور قلب است و نماز بی حضور قلب قالبی بدون روح و جسمی بی جان است. در روایات آمده که از نماز به مقدار حضور قلبی که نمازگزار داشته پذیرفته می شود اگر همه نماز با حضور قلب بوده تمام نماز و اگر نیمی با حضور قلب بوده نیمی از نماز و اگر ثلثی از نماز با حضور قلب بوده ثلث نماز پذیرفته می شود. پس در جواب پرسش شما باید گفت نماز بعد از اول وقت همراه با حضور بر نماز اول وقت بدون حضور مقدم و افضل است. البته این در مورد نماز فرادا است ولی مراجع عظام تقلید در رساله های خود می نویسند که نماز جماعت بدون حضور و یا با حضور کمتر بر نماز فرادا همراه با حضور مقدم است و این به دلیل اهمیت نماز جماعت و آثار و برکاتی است که به دنبال دارد که در مجموع مصلحت و منفعت و برکاتی که از نماز جماعت به دست می آید و نفعش عام و همگانی است بر مصلحتی که از نماز فرادا همراه با حضور به دست می آید بیشتر و بر آن مقدم است و این به دلیل اهمیتی است که دین مبین اسلام به امور اجتماعی و سامان بخشیدن به روابط بین مؤمنان و تحکم پایه های اجتماع می دهد .چون اگر پایه های اجتماع و روابط اجتماعی مستحکم و براساس ارزش های دینی و الهی نباشد و آرامش اجتماعی و روحی بر آن حاکم نباشد، برای افراد زمینه خواندن نماز فرادا با حضور قلب فراهم نمی گردد و چون دین اسلام، دینی جامع و همه جانبه نگر و ریزبین و آینده نگر است و با پیچ و مهره روابط اجتماعی و نیازهای انسان به خوبی آگاه است چون دستوراتش، دستورات خداوندی است که خالق و سازنده و مهندس انسان است و نیازهای مادی و معنوی و جسمی و روحی او را بهتر از هر کس دیگر می داند و تمام دستورات و احکام و آموزه هایش براساس فطرت و در جهت تأمین نیازهای دنیا و آخرت و سعادت انسان است. البته این که گفتیم نماز فرادا با حضور قلب بعد از اول وقت بر نماز فرادا بدون حضور در اول وقت مقدم و افضل است در صورتی است که این امر به صورت موردی و در بعضی اوقات رخ دهد وگرنه اگر برنامه ای مستمر و پایدار و همیشگی و یا غالبی باشد، این از دسیسه ها و وسوسه ها و دام های ظریف و نامحسوس شیطان است که برای محروم ساختن اهل ایمان از فضیلت و برکات نماز اول وقت، نماز با تأخیر را در نزد او شیرین تر و جذاب تر و با حضور تر جلوه می دهد و ترتیبی می دهد که نماز اول وقت در نزد نمازگزار بدون حضور و بدون حال و توجه جلوه کندو به این ترتیب این فضیلت و بهره الهی را از دست آنان بگیرد. چون شیطان برای هر کس دامی ویژه او دارد و غالبا دامی که برای اهل ایمان و بندگان خوب خداوند می گسترد ظریف و پنهان است و محتاج دقت و تیزبینی خاصی است که جز با تقویت ایمان و تقوا و بندگی خالصانه و صادقانه نمی توان از آن آگاهی یافت.
برای مخالفت با شیطان بهترین راه این است که سعی کنیم حضورمان در نماز اول وقت هر روز بیشتر گردد تا به هر دو فیض نایل آییم هم فیض نماز اول وقت و هم فیض حضور قلب در نماز و این کار هر چند ممکن است با وسوسه های شیطان در ابتدا دشوار به نظر آید ولی با عنایت خداوند و استمداد از او و اولیای پاک او به تدریج سهل و آسان می گردد. برای مطالعه بیشتر ر.ک: حضور قلب در نماز، علی اصغر عزیزی تهرانی.