قرآن کتاب هدایت و سعادت و برنامه تکامل مادی و معنوی و بهترین نسخه برای درد های روحی و اخلاقی انسان است. قرآن، دانشگاه عالی ترین علوم آسمانی و عمیق ترین و دقیق ترین معارف الهی و ناب ترین اخلاق انسانی و کامل ترین و جامع ترین دستور زندگی و برنامه رشد و تعالی و مترقی ترین احکام مورد نیاز بشر است.

قرآن به تصریح خود، نور مبین و ذکر و شفا و رحمت است و پیروی از تعالیم سعادت بخش و هدایتگر آن ضامن رستگاری دنیا و آخرت و نیل به برترین درجه تکامل و بهره‌مند‌ی از گواراترین و شیرین ترین نوع زندگی است .

دوری از قرآن و پشت سر انداختن دستورا ت روحبخش آن و عمل نکردن به آن در واقع پشت پا زدن به سعادت و رشد و تعالی خود است و این بالاترین عذاب و مجازاتی است که در انتظار چنین بنده نا شکر و قدر ناشناسی است.

گرفتار شدن در تاریکی فتنه ها و شبهه ها و افتادن به دام شیطان و تشخیص ندادن حق از باطل در بسیاری از موارد از دیگر آثار سر پیچی از دستورات قرآن و روی گرداندن از قرآن در مقام عمل و پیروی است .

شکایت قرآن از پیروان بی‌عمل خود در روز قیامت و شکایت رسول گرامی (ص) در این روز از کسانی که این هدیه آسمانی و تحفه ربانی را مورد بی‌مهری و کم توجهی و یا بی‌عنایتی قرار داده و آن را از متن زندگی خود به حاشیه راندند، مطلبی است که مورد تصریح روایات و قرآن کریم است:

« وَ قالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً ؛ و پیامبر عرضه داشت: پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند».[ سوره فرقان، آیه 30 . ]