در مورد بی‌علاقگی به قرائت قرآن باید گفت: یکی از مهم‌ترین عوامل برای این که انسان رغبت پیدا کند کاری را انجام دهد- مانند مطالعه کتاب، قرائت قرآن و سایر کارها- این است که به آن کار «احساس نیاز» کند. اگر این اتفاق افتاد و انسان احساس نیاز به آن کار کرد هرگز از انجامش خسته نمی‌شود.

یکی از دلایلی که باعث شده است تا شما به مطالعه و تلاوت قرآن خسته و بی‌حوصله شوید، نبود احساس نیاز به قرآن در شماست. چرا که اگر این احساس نیاز بود هرگز خستگی از آن به سراغتان نمی‌آمد. ما مسلمانان معمولا قرآن می‌خوانیم تا با آن به حال خوش معنوی برسیم و یا به وسیله آن خواسته های خود را از خداوند طلب کنیم. هر چند این روش استفاده از قرآن اشکالی ندارد؛ اما هدف اصلی از قرائت قرآن این است که انسان به وسیله آن خداوند را بشناسد و با آن به اوصاف و خصوصیات الهی پی برد و با شناخت و عمل به احکام و دستوراتش موجبات سعادت ابدیش را فراهم آورد.

اگر احساس نیاز به قرآن در این راستا در ما به وجود آید هرگز خستگی و دلزدگی از تلاوت و یادگیری به سراغ انسان نخواهد آمد.

یک شروع درست و خوب در این بین بسیار می‌تواند به اشتیاق شما کمک کند. باید از ابتدا انسان تعادل را رعایت کند و به میزانی برای مطالعه وقت بگذارد که باعث خستگی و بی‌میلی نشود. همیشه در روز زمانی دست از تلاوت قرآن بردارید که هنوز مقداری میل به تلاوت دارید و با زیاد خوانی خود را خسته نکنید.

کیفیت بهره برداری از قرآن نسبت به کمیّت آن از اهمیت بالاتری برخوردار است. و احساس نیاز برای انسان در اثرکیفیت خوب انجام کار و نه در کمیّت آن حاصل می‌شود.

فصل دوازدهم : عمل به قرآن