هر کدام از موارد مذکور نور،عطر و آثار مثبت خود را دارا می‌باشند و باید از انوار همگی به صورت گزینشی استفاده کرد.

آمادگی قلبی و میل درونی برای هر کدام از این اعمال باید مورد توجه باشد و به عملی رو آورد که آمادگی قلبی و روحی برای انجام آن بیشتر باشد.

برای استفاده از همه این اعمال می‌توان به نوبت و در فرصت های زمانی مناسب از آن‌ها بهره‌مند شد.

با توجه به تأکید فراوان بر قرائت قرآن به عنوان ذکر الهی و شمرده شدن آن در روایات متعدد به عنوان برترین عمل به نظر می‌رسد که در بین این اعمال قرائت قرآن بر سایر اعمال مذکور مقدم است، زیرا روح دین ما توحید است و کتابی که به خوبی توحید را به بندگان می‌آموزد و انسان را با روح دین آشنا می‌کند، قرآن کریم است. اما در دو مورد دیگر بهتر است طبق حال معنوی عمل شود و عملی را انجام داد که بیشتر به آن رغبت وجود دارد.

فصل یازدهم: موانع، مشکلات و آسیب‌ها در راه بهره‌مندی از قرآن