قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
ایران و عراق به‌عنوان دو همسایه در غرب آسیا، مراودات زیادی داشته و دارند؛ این به‌واسطه خط مرزی حول محور اقتصادی چرخیده و دو طرف تلاش کرده‌اند این ارتباط را حفظ کنند. در کنار این موضوع، عراق برای ایرانی‌ها به‌عنوان یک کشور مذهبی هم قابل احترام است و سالانه علاقه‌مندان زیادی از ایران به سمت همسایه غربی گاهی با پای پیاده حرکت می‌کنند. با‌این‌حال و با توجه به وضعیت استراتژیک منطقه، سیاست حاکم بر عراق هم همیشه برای تهران اهمیت داشته و دو کشور سعی می‌کنند تا جای ممکن، دیدگاه مشابهی در مسائل منطقه‌ای داشته باشند. با وجود بخشی از قرابت‌های موجود که در همین چند خط به آن اشاره شد، هر بار که اسم ایران و عراق به گوش می‌رسد، ناخودآگاه تصاویر جنگ هشت‌ساله‌ای که بین این دو کشور شکل گرفته در اذهان تداعی می‌شود. پاک‌کردن آن تصاویر کار سختی است و از همین‌رو، هنوز هم برای بسیاری از مردم دو کشور، شنیدن نام همسایه یادآور جنگ است. در کنار چنین موضوعی، همین روز‌ها در عراق هم نگاه دوگانه‌ای نسبت به سیاست‌های ایران در این کشور ساری و جاری است. عده‌ای حضور سیاسی ایران در عراق را به نفع این کشور می‌دانند و عده‌ای دیگر این حضور را به ضرر آینده عراق. همین اختلاف دیدگاه در ایران هم وجود دارد و مورد چندان عجیبی نیست.
حالا در چنین فضای دوگانه‌ای، دو ایرانی این‌روز‌ها در فوتسال عراق تبدیل به قهرمان‌های این کشور شده‌اند؛ شهناز یاری و محمد ناظم‌الشریعه. دو سرمربی سابق تیم‌های ملی فوتسال زنان و مردان ایران یکی، دو ماه می‌شود که به عراق سفر کرده و هدایت تیم ملی زنان و مردان این کشور را بر عهده گرفته‌اند. جالب آنکه در همین زمان اندک، هر دو نفر موفق شده‌اند افتخارات خاصی را رقم بزنند.
شهناز یاری در روز‌هایی که پی برد امکان همکاری‌اش با فدراسیون فوتبال ایران وجود ندارد، به پیشنهاد فدراسیون فوتبال عراق پاسخ مثبت داد و چمدان‌ها را به مقصد بغداد بست. او می‌دانست با توجه به اینکه دختران عراقی تجربه چندانی در فوتسال ندارند، کارش سخت است، ولی از همان اواخر اردیبهشت که به عراق رسید، گفت هر دختری را که فکر می‌کنید فوتبال بلد است، برایم بیاورد! یاری از بین آن نفرات ۱۸ نفر را برای حضور در تیم ملی فوتسال زنان عراق انتخاب کرد و جالب اینکه در عرض یک ماه کاری باورنکردنی رقم زده است. تیم ملی فوتسال زنان عراق همین چند روز پیش با شهناز یاری موفق شد در فینال عرب‌کاپ که به میزبانی عربستان برگزار می‌شد، میزبان را ۴ بر ۲ شکست دهد و جام قهرمانی را بالای سر ببرد!
کاری که یاری در فوتسال عراق کرده شبیه به معجزه است؛ او تغییر و تحول زیادی در تیمش به وجود آورده و حالا به‌عنوان یک قهرمان در عراق از او یاد می‌شود. موفقیت شهناز یاری به‌عنوان یک سرمربی لژیونر ایرانی در حالی به دست آمده که پیش از او، شهرزاد مظفر، دیگر سرمربی سابق تیم فوتسال زنان ایران راهی کویت شده و هدایت تیم زنان این کشور را به دست گرفته است.
شهرزاد دو سال پیش در کویت از صفر شروع کرده و او هم در این مدت توانسته دستاورد خوبی داشته باشد. جدال تیم شهرزاد مظفر با شهناز یاری در نیمه‌نهایی عرب‌کاپ هم برای ایرانی‌ها جذاب بود؛ هرچند این تیم آماده عراق بود که با ۱۲ گل تیم کویت را در هم کوبید و به فینال رسید. حالا «مدرب ایرنی» در عراق سر زبان افتاده و شهناز ایرانی در رسانه‌های اجتماعی این کشور ترند هم شده است. او با تیمش اردویی کوتاه‌مدت در تهران داشته و به‌خوبی مهیای رقابت‌های عرب‌کاپ شده‌اند. شهناز یاری راه دشواری برای ثبت موفقیت‌های بیشتر با عراق دارد، ولی او چه با تیم ملی ایران و چه حالا با تیم فوتسال زنان عراق نشان داده «کاربلد» است و آینده فوتسال زنان عراق قطعا با او روشن‌تر خواهد بود.
درخشش شهناز در عراق و موفقیت شهرزاد در کویت در حالی به دست آمده که تیم ملی فوتسال زنان ایران دوباره به حال خود رها شده و در آینده احتمالا کار بسیار دشواری برای جنگیدن با رقبا خواهد داشت. شهناز یاری هم بعد از حضور کوتاه‌مدتش در عراق و تبدیل‌شدن به یک چهره محبوب در فضای ورزش این کشور، سعی کرده پیام صلح داشته باشد. او بعد از قهرمانی با عراق با انتشار تصویری از یک کبوتر که دو بالش به رنگ پرچم‌های عراق و ایران بود، یک جمله عربی نوشت: «ایران و العراق لایمکن الفراق» (ایران و عراق جدایی‌ناپذیرند). احتمالا او هم به‌خوبی می‌داند که کارکردن یک ایرانی در عراق و ثبت موفقیت در فوتسال این کشور، فراتر از یک اتفاق ورزشی ساده است.
فرصت قهرمانی برای ناظم‌الشریعه
عراق با برنامه‌ریزی منظم و البته با بررسی همه‌جانبه به فوتسال ایران هجوم آورده و می‌خواهد مزد برنامه‌ریزی هوشمندانه‌اش را بگیرد. به غیر از شهناز یاری، آن‌ها کمی قبل‌تر موفق شدند محمد ناظم‌الشریعه، سرمربی سابق تیم ملی فوتسال ایران را هم به بغداد ببرند. وعده‌ها مشخص است؛ آن‌ها به ناظم‌الشریعه گفته بودند هر امکاناتی بخواهی در اختیارت خواهیم گذاشت. همین بند «امکانات»، چیزی که در ایران به‌سختی تأمین می‌شود، نیمی از مسیر موفقیت است. خودش در گفتگو با رادیو از این موضوع پرده برداشته که دستمزدی که در فوتسال عراق می‌گیرد، به‌مراتب بهتر از پولی است که در ایران به او پرداخت می‌کردند. از لحاظ امنیتی هم فدراسیون فوتبال عراق خیال آن‌ها را راحت کرده و مربیان ایرانی را در جای امنی سکونت داده است.
ناظم‌الشریعه هم در بدو ورود برنامه‌اش را برای تغییر در لیگ فوتسال و تیم ملی این کشور ارائه داده است: «بررسی اجمالی کردیم و گزارش دادیم. موافقت کردند تا طی سه سال طوری برنامه‌ریزی کنیم که هم لیگ آن‌ها تغییر کند، هم در بحث تیم ملی بزرگسال و جوانان تغییراتی ایجاد شود و هم سهمیه جام جهانی بگیرند. این برنامه مورد تأیید قرار گرفت. زمان کمی داشتیم. خدا را شکر مرحله مقدماتی قهرمانی آسیا تمام شد و به‌عنوان تیم اول صعود کردند». ناظم‌الشریعه در‌خصوص استعداد‌های عراق هم نظر جالبی دارد: «از نظر سخت‌افزاری شرایط خوبی ندارند. لیگ عراق ۱۲ تیمی است و سالن‌های خوبی ندارند، ولی از نظر بدنی شرایط مناسبی دارند. اگر کمی کار انجام شود، می‌توانند از قطب‌های خوب آسیا شوند. بازیکنان عراق تاکتیک خوبی ندارند، ولی تکنیکی هستند. مثل فوتبال عراق، بازیکنان فوتسالشان هم قدرتی هستند». حالا که اندک زمانی از حضور ناظم‌الشریعه در فوتبال عراق می‌گذرد، او هم موفق شده تیم فوتسال مردان این کشور را به دیدار نهایی عرب‌کاپ برساند. تیم او امروز باید برابر مراکش به میدان برود تا در صورت کسب قهرمانی فضای ورزش این کشور کاملا در سیطره دو چهره ایرانی باشند. حتی اگر تیم ناظم‌الشریعه امروز هم کاپ قهرمانی را بالای سر نبرد، باز صعود این تیم به فینال، متأثر از حضور کوتاه‌مدت همین تفکر ایرانی است.