تفال به حافظ ۱۱ مرداد ماه ۱۴۰۱

فرارو- فال گرفتن از  آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

همای اوج سعادت به دام ما افتد

اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

حباب وار براندازم از نشاط کلاه

اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد

شبی که ماه مراد از افق شود طالع

بود که پرتو نوری به بام ما افتد

به بارگاه تو، چون باد را نباشد بار

کی اتفاق مجال سلام ما افتد

چو جان فدای لبش شد خیال می‌بستم

که قطره‌ای ز زلالش به کام ما افتد

خیال زلف تو گفتا که جان وسیله مساز

کز این شکار فراوان به دام ما افتد

به ناامیدی از این در مرو بزن فالی

بود که قرعه دولت به نام ما افتد

ز خاک کوی تو هر گه که دم زند حافظ

نسیم گلشن جان در مشام ما افتد

شرح لغت: اوج: به فتح اول و سکون دوم طرف بالای هر چیز – اوج سعادت بلندی فلک نیکبختی استعاره‌ی مکنیه /مقام: به فتح اول جایگاه، جای ایستادن اسم مکان از قیام / حباب وار: حباب آسا، قید وصف و روش /گلشن جان: گلستان معنی، تشبیه صریح.

تفسیر عرفانی:

اگر تو از مقابل ما بگذری، هما از اوج سعادت به دام ما خواهد افتاد. مقصود او از این شعر این است که راهیان راه نور، پیوسته در دام عشق به معشوق گرفتار و ثابت قدمند و  پیوسته در این حال می‌مانند تا آنکه به آستان درگاه دوست دست یابند و سرانجام به لقای او برسند.

تعبیر غزل:

از افرادی که از نظر اخلاقی دارای شخصیت قابل قبولی نیستند، بر حذر باش. طالع شما بلند است و روز به روز موفقیت بیشتری کسب می‌کنی. اگر کسی قصد ایجاد اخلال در کار شما داشته باشد، بر او پیروز خواهی شد. انشاالله.