مذهبی

در مواردی که موضوع برای ما قابل تشخیص نیست مثلا وقتی سوار تاکسی می‌شویم و موسیقی روشن است و ما ندانیم این موسیقی حرام و غنا هست یا نه، در این موارد آیا باید امر به معروف کرد؟

منظور از «‌ تأثیر» در امر به معروف چیست، اینکه بفهمد اشتباه می‌کند یا دست از آن کار بردارد؟

منظور از اصرار بر گناه چیست؟‌

اگر شخصی خودش مبتلا به گناهی باشد، آیا می‌تواند دیگران را از انجام آن گناه نهی کند؟

یکی از مقدمات امر به معروف و نهی از منکر داشتن قدرت و توانایی است،‌ منظور از این قدرت چیست، قدرت بیان و یا چیز دیگری؟

آیا منظور از مفسده و ضرر، فقط ضرر به خود است یا شامل ضرر به دیگران نیز می‌شود؟

از کجا بفهمیم که امر به معروف ضرر دارد یا نه، قبل از عمل چگونه عکس العمل طرف مقابل را تشخیص دهیم؟

آیا تنفر و کراهت قلبی داشتن از انجام منکرات، واجب است؟

عسر و حرج که در موضوع امر به معروف و نهی از منکر گفته می‌شود به چه معنا است؟ و به چه مقدار باید باشد؟

ضرر مالی به چه معنا است، و محدوده آن تا کجاست؟

آیا امر به معروف و نهی از منکر غیر مسلمانان،‌ بر ما واجب است؟

مراتب و مراحل امر به معروف و نهی از منکر چیست؟

آیا تجسس در امور دیگران حتی با هدف امر به معروف و نهی از منکر، خود منکر به شمار می‌آید؟

آیا تجسس در امور دیگران حتی با هدف امر به معروف و نهی از منکر، خود منکر به شمار می‌آید؟

آیا می‌توان برای شناخت شخصیت یک نفر و امر به معروف و نهی ازمنکر کردن او، بدون اجازه‌ در وسایلش مانند گوشی تلفن و رایانه او تجسس کنیم؟

آیا تجسس از دختر و پسری که در اماکن عمومی با همدیگر هستند، در مورد محرمیّت و عدم محرمیّت آن دو جایز است؟

آیا تجسس از دختر و پسری که در اماکن عمومی با همدیگر هستند، در مورد محرمیّت و عدم محرمیّت آن دو جایز است؟

آیا می‌توان به قصد امر به معروف و نهی از منکر در شبکه‌های اجتماعی جستجو کرد تا اگر افرادی عکس و فیلم و مطالب منفی گذاشته بودند به آنها تذکر داد و این افراد را با مفاهیم دین آشنا کرد؟

اگر بدانیم شخص خطاکار، با امر به معروف کردن، از انجام منکر در اینجا دست برمی‌دارد ولی به کوچه یا خیابان دیگری می‌رود و آنجا مرتکب منکر می‌شود، آیا باید امر به معروف کنیم؟

اگر بدانیم شخص خطاکار، با امر به معروف کردن، از انجام منکر در اینجا دست برمی‌دارد ولی به کوچه یا خیابان دیگری می‌رود و آنجا مرتکب منکر می‌شود، آیا باید امر به معروف کنیم؟

اگر بدانیم یا احتمال دهیم که فرد امر به معروف و نهی از منکر را قبول نمی‌کند و باعث تشدید آن عمل از طرف آن فرد می‌شود و نتیجه عکس می‌دهد، آیا تکلیف ساقط است؟

اگر در جای جو ملتهبی باشد مثلا بعد از یک سخنرانی سیاسی و ما گناهی را مشاهده کنیم، و نهی از منکر در این موارد شاید باعث ضرر به دیگران ‌شود، آیا نهی از منکر واجب است؟

اگر در جای جو ملتهبی باشد مثلا بعد از یک سخنرانی سیاسی و ما گناهی را مشاهده کنیم، و نهی از منکر در این موارد شاید باعث ضرر به دیگران ‌شود، آیا نهی از منکر واجب است؟

اگر فردی که عضو یک گروه از آمرین به معروف شده، بفهمد امر به و معروف و نهی از منکر به‌خاطر نگاه کردن و شنیدن منکرات در او اثر بدی می‌گذارد و خود او را به فساد می‌کشد، آیا باید امر به معروف را ادامه دهد یا خیر؟

اگر فردی که عضو یک گروه از آمرین به معروف شده، بفهمد امر به و معروف و نهی از منکر به‌خاطر نگاه کردن و شنیدن منکرات در او اثر بدی می‌گذارد و خود او را به فساد می‌کشد، آیا باید امر به معروف را ادامه دهد یا خیر؟

اگر بداند با نهی از منکر باعث اصرار طرف بر گناه می‌شود، آیا نهی از منکر ساقط می‌شود؟

اگر کسی عملی را مرتکب شود که مرجع تقلید من آن را حرام می‎داند، ولی به نظر مرجع تقلید خودش جایز است، آیا باید او را از آن عمل نهی کنم؟

اگر کسی عملی را مرتکب شود که مرجع تقلید من آن را حرام می‎داند، ولی به نظر مرجع تقلید خودش جایز است، آیا باید او را از آن عمل نهی کنم؟

اگر خودمان ندیده‌ایم اما از دیگران شنیدایم که شخصی مرتکب گناه شده، آیا می‌توان او را امر به معروف و نهی از منکر کرد؟

اگر شخصی از روی غفلت یا فراموشی واجبی را ترک یا منکری را انجام داده باشد، آیا باید او را امر به معروف و نهی از منکر کرد؟

آیا در انجام امر به معروف و نهی از منکر، اجازه‌ شوهر شرط است؟

اگر مردان در حال گناه و یا مقدمه گناه هستند، با توجه به خطری که برای خانم‌ها هست، آیا خانم‌ها لازم است آنها را امر به معروف کند؟

اگر مردان در حال گناه و یا مقدمه گناه هستند، با توجه به خطری که برای خانم‌ها هست، آیا خانم‌ها لازم است آنها را امر به معروف کند؟

اگر شخصی کار حرامی را به قصد غیرگناه انجام دهد، به طور مثال؛ راننده‌ای موسیقی حرام را به جهت بیدارماندن گوش کند، آیا باید این موارد را هم نهی از منکر کنیم؟

اگر شخصی در تنهای خود مرتکب گناه می‌شود و ما از طریقی بر این مطلب اطلاع پیدا کردیم، آیا لازم است او را نهی از منکر کنیم؟

اگر ببینیم فردی کار واجب و معروفی را ترک کرده، ولی ما نمی‌دانیم شاید دلیل و عذری برای ترک آن دارد، آیا با این فرض جایز است امر به معروف را ترک کنیم؟

اگر ببینیم فردی کار واجب و معروفی را ترک کرده، ولی ما نمی‌دانیم شاید دلیل و عذری برای ترک آن دارد، آیا با این فرض جایز است امر به معروف را ترک کنیم؟

اگر ندانیم شخصی که مرتکب گناه می‌شود (مثلاً روزه‌خواری می‌کند) عذر شرعی دارد یا نه در این موارد باید حمل بر حسن ظن داشت و شخص را معذور بدانیم؟

اگر ندانیم شخصی که مرتکب گناه می‌شود (مثلاً روزه‌خواری می‌کند) عذر شرعی دارد یا نه در این موارد باید حمل بر حسن ظن داشت و شخص را معذور بدانیم؟

اگر می‌دانیم کسی که نمازش را نخوانده و یا دروغی گفته و یا غیبتی کرده است، سعیش بر این است که تکرار نکند، آیا امر به معروف واجب است؟

اگر خانم بدحجابی را دیدیم که در مسیر ما نبود آیا لازم است که مسیرمان را منحرف کنیم و یا دنبال او راه بیفتیم تا تذکر بدهیم؟

اگر خانم بدحجابی را دیدیم که در مسیر ما نبود آیا لازم است که مسیرمان را منحرف کنیم و یا دنبال او راه بیفتیم تا تذکر بدهیم؟

اگر در موردی هم احتمال تأثیر بدهد و هم احتمال عدم تأثیر را، آیا امر به معروف و نهی از منکر واجب است؟

اگر در موردی هم احتمال تأثیر بدهد و هم احتمال عدم تأثیر را، آیا امر به معروف و نهی از منکر واجب است؟

اگر شخصی را چندین بار نهی از منکر کنیم ولی مؤثر نباشد، آیا باید به نهی از منکر خود ادامه دهیم یا دیگر تکلیفی نداریم؟

اگر شخصی را چندین بار نهی از منکر کنیم ولی مؤثر نباشد، آیا باید به نهی از منکر خود ادامه دهیم یا دیگر تکلیفی نداریم؟

اگر در موقعیتی شک کنیم که امر به معروف و نهی از منکر تأثیر دارد یا نه،‌ چه وظیفه‌ای داریم؟

اگر در موقعیتی شک کنیم که امر به معروف و نهی از منکر تأثیر دارد یا نه،‌ چه وظیفه‌ای داریم؟

آیا در نهی از منکر، تذکر دادن زبانی به فرد خطاکار و سپس رفتن از محل انجام منکر کافی است؟ یا باید تا رفع منکر در آنجا ماند و پافشاری کرد؟

آیا در نهی از منکر، تذکر دادن زبانی به فرد خطاکار و سپس رفتن از محل انجام منکر کافی است؟ یا باید تا رفع منکر در آنجا ماند و پافشاری کرد؟