مذهبی

در امر به معروف و نهی از منکر باید بداند که ضرر دارد تا تکلیف ساقط شود یا احتمال ضرر هم برای اسقاط تکلیف کافی است؟

آیا در مقابل هر گناهی که می‌بینیم باید نهی از منکر کنیم در این صورت وقتی برای انجام دیگر تکالیف نداریم و در تمام امور زندگی اخلال ایجاد می‌شود؟

آیا از بین بردن وسایل منکرات مانند سی دی مبتذل یا شکستن ظرف شراب باید با اذن و اجازه صاحب آنها باشد؟ و اگر بدون رضایت صاحبان آنها حذف کنیم چه حکمی دارد؟

آیا حکومت اسلامی می‌تواند اشخاصی که مرتکب فحشاء و منکر می‌شوند را جریمه مالی کند؟

آیا امر به معروف و نهی از منکر باید در ملاء عام باشد یا در خفا؟

اگر به فرد گنهکار توسط شماره ناشناس یا ایمیل ناشناس پیام بدهیم و او را نهی کنیم،‌ آیا امر به معروف و نهی از منکر محسوب می‌شود؟

اگر حواس فردی را که در حال انجام گناه است را به جای دیگر مشغول کنیم مثلاً تلویزیون را برای افرادی که غیبت می‌کنند روشن کنیم تا غیبت نکند، ‌آیا نهی از منکر انجام دادیم؟

اگر بدانیم کسی مرتکب منکری می‌شود، آیا موظفیم به خانواده‌اش بگوییم؟

اگر ما فقط در فضای اینترنت با جنس مخالف ایجاد رابطه کنیم و قصدمان این باشد که آنها را متدین کنیم و بتوانیم روی آنها تأثیر بگذاریم، آیا این کار اشکال دارد؟ آیا می‌توان این‌گونه امر به معروف کرد؟

آیا کسانی که در میان جامعه دارای شخصیت و مقام و نفوذ هستند و مردم از آنها الگو می‌گیرند، نسبت به امر به معروف و نهی از منکر وظیفه‌ سنگین‌تر دارند؟

آیا لبخند زدن هم می‌تواند نوعی امر به معروف و نهی از منکر باشد؟ مثلاً اگر شخصی بی‌احترامی کند و یا مسخره کند با لبخند معنادار، اشتباه او تذکر داده شود.

آیا به منظور جذب جوانان و نرفتن آنان به سمت برنامه های مبتذل ماهواره ای، جایز است از باب دفع افسد به فاسد، در برنامه‌های تلویزیون بعضی از حدود اسلامی رعایت نشود؟

آیا برای نقد و آسیب شناسی منکرات می‌توان دست به کارهایی بزنیم که در حالت عادی گناه است مثلاً کتاب‌هایی ضاله را بخوانیم یا برنامه‌های ماهواره را ببینیم تا افراد را با ماهیت آنها آشنا کنیم؟

آیا می‌توان امر به معروف و نهی از منکر را به وسیله کار حرامی مانند دروغ انجام داد. مثلاً فردی که همیشه گناهی را انجام می‌دهد و به نهی دیگران توجه ندارد، به دروغ به او بگویم افرادی که این گناه را کرده‌اند به فلان بیماری مبتلا شدند،‌ تا او بترسد و آن کار را نکند؟

آیا به عنوان نهی از منکر می‌توان به شخصی که منکر را انجام می‌دهد، تیکه انداخت یا متلک گفت یا او را تمسخر کرد؟

در جایی که یک گناه زیاد شده و شیوع پیدا کرده و امر به معروف به‌صورت فردی نیز تأثیر ندارد، آیا تشکیل گروهی برای امر به معروف واجب است؟

اگر اقامه معروف و جلوگیری از منکر موقوف بر اجتماع جمعی از مکلفین باشد، آیا واجب است اجتماع کنند؟

اگر فردی قیام به امر به معروف و نهی از منکر کند و مؤثّر واقع نشود و نیاز به همکاری و یاری داشته باشد آیا بر دیگران واجب است او را یاری کنند؟

اگر در مجلسی برخی از افراد مرتکب گناهی شوند و ما ندانیم چه کسانی بودند آیا می‌توان همه آنها را به صورت عمومی نهی از منکر کرد؟

اگر دو نفر از همکاران در فاصله نزدیک یا در اتاق کناری ما باشند و پشت سر شخصی حرف بزنند و غیبت کنند، و ما صدای آنها را بشنویم آیا باید برویم و آنها را نهی از منکر کنیم؟

آیا می‌توانیم وسایل منکرات افراد را مخفی کنیم تا دیگر نتوانند از آن استفاده کنند؟

بعضی مواقع دیده می‌شود که در تلفن همراه بعضی جوانان فیلم‌های مبتذلی وجود دارد که باعث انحراف است و منجر به انجام گناه می‌شود، ‌آیا پاک کردن و حذف این‌ها از باب نهی از منکر لازم است؟

اگر در محیط‌های آموزشی مانند مدرسه، دانشگاه و پادگان‌ها، برخی افراد تصاویر یا وسایلی منافی عفّت عمومی بیاورند، آیا مسئولین می‌توانند آن وسایل را از بین ببرند؟

نماد و نمادگرایی چه جایگاهی در فرهنگ جامعه دارد؟ علت گسترش برخی نمادها در جامعه چیست؟

شعائر یعنی چه؟ نمادها و شعارهای دینی چه ویژگی‌هایی دارند؟

شعائر یعنی چه؟ نمادها و شعارهای دینی چه ویژگی‌هایی دارند؟

از کجا بفهمیم که چه چیزهایی شعائرند؟آیا شعائر باید در منابع دینی ذکر شده باشد؟

از کجا بفهمیم که چه چیزهایی شعائرند؟آیا شعائر باید در منابع دینی ذکر شده باشد؟

آیا به شعارها و نمادهای ملی نیز مانند شعائر دینی باید احترام گذاشت؟

آیا به شعارها و نمادهای ملی نیز مانند شعائر دینی باید احترام گذاشت؟

چرا نسبت به تعظیم شعائر و احترام به مقدسات در جامعه اصرار می‌شود؟!

آیا همه شعائر مقدس‌اند و می‌توان به آنها تبرک جست؟

ما چه وظایفی در قبال شعائر داریم؟ سیاست‌های راهبردی دین درباره شعائر الهی چیست؟

ما چه وظایفی در قبال شعائر داریم؟ سیاست‌های راهبردی دین درباره شعائر الهی چیست؟

ظاهر افراد سلیقه شخصی خودشان است اگر دل پاک باشد، چه اشکالی دارد که هر کسی تیپ و قیافه دلخواه خود را داشته باشد؟

ظاهر افراد سلیقه شخصی خودشان است اگر دل پاک باشد، چه اشکالی دارد که هر کسی تیپ و قیافه دلخواه خود را داشته باشد؟

تأکید بر اصلاح ظاهر جوان‌ها - چه دختر و چه پسر - چه فایده‌ای دارد؟ آیا این سخت‌گیری‌ها جوان را به پنهان‌کاری و کارهای خطرناک‌تر نمی‌کشاند؟

تأکید بر اصلاح ظاهر جوان‌ها - چه دختر و چه پسر - چه فایده‌ای دارد؟ آیا این سخت‌گیری‌ها جوان را به پنهان‌کاری و کارهای خطرناک‌تر نمی‌کشاند؟

عده‌ای بر این عقیده‌‌اند که در کارهای فرهنگی نباید سخت‌گیری باشد و‌ گاهی نیز گفته می‌شود اگر رضاخان توانست با چماق چادر را بردارد ما هم می‌توانیم با زور حجاب را فراگیر نماییم!! آیا پاسخی بر این اشکال وجود دارد؟

عده‌ای بر این عقیده‌‌اند که در کارهای فرهنگی نباید سخت‌گیری باشد و‌ گاهی نیز گفته می‌شود اگر رضاخان توانست با چماق چادر را بردارد ما هم می‌توانیم با زور حجاب را فراگیر نماییم!! آیا پاسخی بر این اشکال وجود دارد؟

چرا با اصرار بر شعائر دینی، سعی می‌کنیم خودمان را از سبک زندگی رایج در جهان و پیشرفت‌های آنان دور کنیم؟

چرا گروهی خاص اصرار دارند مردم حرف آنها را بپذیرند؟ آیا اصرار و اجبار مردم در این موضوع می‌تواند نتیجه‌بخش باشد؟

چرا در نام‌گذاری‌های ما از اسامی عربی استفاده می‌شود؟ آیا اسم عربی گذاشتن نشانه مسلمانی است؟

چرا از بعضی «مدها» و «مدل»ها جلوگیری می‌شود در حالی که طبق قاعده‌ «الانسانُ حریصٌ علی ما مُنِع»، اگر می‌خواهید مردم از حجاب و دین زده نشوند آزادی را از مردم منع نکنید بگذارید برای مردم عادی شود تا کمتر حرص و ولع داشته باشند؟!

به نظر شما، آیا استقبال مردم از ضریح و درب تازه ساخته شده و در حال انتقال به عتبات مقدسه، شعارزدگی نیست؟

به نظر شما، آیا استقبال مردم از ضریح و درب تازه ساخته شده و در حال انتقال به عتبات مقدسه، شعارزدگی نیست؟

آیا حفظ ظواهر و تأکید بر شعائر دینی، موجب بروز ریاکاری و نفاق در جامعه نمی‌شود؟!

آیا حفظ ظواهر و تأکید بر شعائر دینی، موجب بروز ریاکاری و نفاق در جامعه نمی‌شود؟!

آیا تعظیم شعائر دینی نوعی کهنه‌پرستی نیست؟! چون بعضی‌ها هر چیز قدیمی را مصداقی از شعائر و محترم می‌دانند!

آیا تعظیم شعائر دینی نوعی کهنه‌پرستی نیست؟! چون بعضی‌ها هر چیز قدیمی را مصداقی از شعائر و محترم می‌دانند!