آقای قرائتی در کتاب تفسیر نور، ج ۱، ص ۲۲۰ نوشته اند مسیحیان در موقع عبادت رو به محل تولد حضرت عیسی(ع) در بیت المقدس می ایستادند که نسبت به محل سکونت آنان در شرق قرار داشت و یهودیان رو به بیت المقدس عبادت می کردند که نسبت به محل سکونت آنان در طرف مغرب قرار می گرفته ولی کعبه نسبت به آن دو در وسط قرار می گیرد. لطفا بفرمایید از نظر علمی چگونه می شود یک نقطه ای از زمین که قبله آنها بیت المقدس باشد، هم نسبت به مشرق و هم مغرب قبله بوده باشد؟

در تفاسیر به این موضوع از دو زاویه ظاهری و معنوی نظر کرده اند.
از لحاظ معنوی چون یهودیان امتی کاملاً مادی بودند و مسیحیان نیز امتی کاملاً معنوی، خدای متعال اسلام را به عنوان آئینی میانه نازل کرد و برای آنها الگو قرار داد. پس از این لحاظ مشرق و یا مغرب بودن مسیحیان و یهودیان به معنی افراط و تفریط آنهاست.
اما از لحاظ ظاهری، در تفسیر نمونه چنین آمده است که: «بیشتر ملل مسیحی در کشورهای عربی زندگی می کردند و برای ایستادن به سوی محل تولد عیسی که در بیت المقدس بود، ناچار بودند به سمت مشرق باِیستند و به این ترتیب جهت مشرق قبله آنان محسوب می شد. ولی یهود که بیشتر در شامات و بابل و مانند آن به سر می بردند، رو به سوی بیت المقدس که برای آنان تقریباً در سمت غرب بود می ایستادند و به این ترتیب نقطه غرب قبله آنان بود. اما کعبه که نسبت به مسلمانان آن روز (مسلمانان مدینه) در سمت جنوب و میان مشرق و مغرب قرار داشت، یک خط میانه محسوب می شد.