منظور حدیث این نیست که قرآن با گوشت ظاهری و خون که از اجزاء تشکیل دهنده جسم انسان هستند آمیخته می‌شود و جزو اجزاء جسمانی انسان می‌گردد بلکه این جمله کنایه از این است که قرآن در شخصیت واقعی و روح انسان اثر گذار است همانگونه که می‌گویند محبت وطن در خون ما است یا عشق اهل بیت با گوشت و پوست و استخوان ما آمیخته است، که منظور وجود و هستی و هویت انسان است که مربوط به روح آدمی می‌باشد.

کسی که در جوانی با احکام الهی مأنوس باشد اخلاق و رفتار و افکارش با جهت های خدایی شکل می‌گیرد و شخص الهی و منور به انوار معنوی و قرآنی می‌گردد و این مسئله از نظر تجربی نیز قابل اثبات است، مثلا از نظر آمار چند درصد متخلفین و مجرمین و زندانی ها اهل قرآن و نماز هستند؟ آن هم انس مداوم با قرآن از دوران جوانی؟ شما چند نفر را می‌شناسید که دوران جوانی و حال اهل قرآن باشند و امروزه عضو اشخاص شرور محله و شهر باشند؟ این خود نشان دهنده تأثیرهای مثبت روحی و اخلاقی قرآن کریم بر انسان هاست.