1. منبع فقهی اهل سنت منحصر به دوران ده ساله پیامبر (ص) در مدینه و تا حدی دوران قبل از هجرت است و آنان با تکیه بر تمام اصحاب پیامبر(ع) این فقر را با جعلیات و تحریفات فراوان پر کرده اند! و حتی در دوره ای به مدت هشتاد سال ، ضمن حذف نام امیرمومنان (ع) از میان خلفای راشدین، در آغاز خطبه بر او لعن نیز می کردند! لیکن منبع فقه شیعی، اضافه بر سنت پیامبر (ص)، بر روایات اهل بیت (ع) تکیه دارد ؛ از این رو ، مکتب شیعه را می توان دارای غنی ترین منبع فقیهی با پیشینه ای به پهنای دو و نیم قرن دانست ، دوره ای که ائمه از اطهار (ع) حضور داشتند و پرسش های فقهی را پاسخ می گفتند. 2. سلام ، درود و دعا بر پیامبر (ص) و آل او، در میان فقه شیعه و سنی یکی است ، البته با این تفاوت که:الف. اهل سنت پس از «آل محمد» ، اصحاب را ذکر می کنند و نام خلفای راشیدین را می آورند و ضمن دعا برای مومنین ، خلیفه مسلمین را نیز دعا می کنند(1).
ب. در فقه شیعه ، پس از «آل» نام ائمه اطهار(ع) را به ترتیب بیان را می کنند و برای مومنین دعا می کنند. (2)
ب. در فقه شیعه ، پس از «آل» نام ائمه اطهار(ع) را به ترتیب بیان را می کنند و برای مومنین دعا می کنند. (2)
پی نوشت:
1. ابن قدامه ، المغنی ، کتاب صلاه الجمعه، ج1، ص 384.
2. حر عاملی ، وسائل الشیعه، ج 5 ، ص 38 ،باب 25 از ابواب صلوه الجمعه.