}استمداد از اولیای خداوند، جدای از استمداد از خداوند نیست. چرا که طبق آیه لاحول ولا قوة الا باللّه ؛ M}تمام نیروها از او است{M»؛ ایاک نعبد و ایاک نستعین بدان معنا نیست که ما از هیچ سبب دیگرى استفاده نکنیم؛ مثلاً اگر بخواهید بار سنگینى را از زمین بلند کنید و ازدیگران کمک بگیرید، آیا این مخالف «ایاک نستعین» است؟ مسلما نه. شفاعت در دعا نیز از همین مقوله است؛ یعنى،اگر از اولیاى خدا بخواهید که از خدا بخواهند حاجت آدمى برآورده شود، این موضوع مانند کمک گرفتن از وسایل و ابزار برای رسیدن به اهداف است.
پر واضح است که انبیا و اولیای الهی بهترین وسایل انسان به سوی خداوند هستند. البته این بستگی تام به نگاه انسان نیز دارد. نگاه انسان به اولیای الهی باید نگاه وسیله ای و واسطه ای باشد و آنها را موثر مستقل در تاثیر نداند.
بلى اگر کسى خدا را به کنارى نهد و فقط ائمه و یا دیگران را به عنوان مؤثر مستقل در امور بپندارد، قطعا دچار شرک گشته و از توحید فاصله گرفته است. به تصریح همه سیره نویسان در زمان حیات رسول خدا(ص)، مردم نزد آن حضرت مى آمدند و طلب دعا مى کردند. آیا این کار مخالف «ایاک نستعین» است؟ نه هرگز! این کار نیز استمداد از اواست؛ چنان که هر نیرو و قوه اى در این جهان از آن او است.
پر واضح است که انبیا و اولیای الهی بهترین وسایل انسان به سوی خداوند هستند. البته این بستگی تام به نگاه انسان نیز دارد. نگاه انسان به اولیای الهی باید نگاه وسیله ای و واسطه ای باشد و آنها را موثر مستقل در تاثیر نداند.
بلى اگر کسى خدا را به کنارى نهد و فقط ائمه و یا دیگران را به عنوان مؤثر مستقل در امور بپندارد، قطعا دچار شرک گشته و از توحید فاصله گرفته است. به تصریح همه سیره نویسان در زمان حیات رسول خدا(ص)، مردم نزد آن حضرت مى آمدند و طلب دعا مى کردند. آیا این کار مخالف «ایاک نستعین» است؟ نه هرگز! این کار نیز استمداد از اواست؛ چنان که هر نیرو و قوه اى در این جهان از آن او است.