بدیهی است؛ اساس و شالوده زندگی خانوادگی بر محبت استوار است، بر همین اساس می توان ادعا کرد که نیرومندترین عامل دوام و رشد خانواده، عاطفه و محبت همسران به یکدیگر است. در این میان به دلیل احساسات و عواطف بیشتر زن ها، لازم است آقایان به ویژه در اوقاتی که همسرشان دچار فشار جسمی یا روحی (زمان بیماری، دوره عادت ماهانه، دوران بارداری، دوره پس از زایمان و زمان از دست دادن یک عزیز) است، تلاش بیشتری در این زمینه از خود نشان دهند.

در حقیقت لازمه شادابی و نشاط زن این است که خود را محبوب همسر دیده و از عشق و علاقه او نسبت به خود مطمئن باشد؛ زیرا از این طریق امنیت خاطر وی تأمین شده و به آرامش روانی می رسد.

حمایت و مهربانی قلبی مرد، آن قدر برای زن ارزش دارد که زندگی زناشویی بدون آن برای زن قابل تحمل نبوده و هرگز احساس خوشبختی نمی کند[ مجتبی حیدری، دینداری و رضامندی خانوادگی، ص 103.]. از این رو در آموزه های دینی نیز به اظهار محبت و مهربانی به همسران بسیار سفارش گردیده است، به گونه ای که پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «با زنان مهربانی کنید و دل هایشان را به دست آورید تا با شما همراهی کنند و هرگز آنان را مجبور و خشمگین نکنید».[ مستدرک الوسایل، ج 14، ص 252.]

در روایت دیگری نیز فرمودند: «اگر مردی به همسرش بگوید «دوستت دارم» هرگز از قلب او خارج نمی شود»[ «قَولُ الرَجُلْ لِلْمَرْأةِ إنّی أُحِبُّک لا یَذْهَبُ مِنْ قَلْبِها أبَداً»؛ الحرالعاملی، وسایل الشیعه، ج 20، ص 23.].

برخی از توصیه های عملی ابراز محبت مردان به همسر خود عبارتند از:

1. توجّه به همسر

یکی از رایج ترین اشتباهاتی که مردان مرتکب می شوند آن است که وقتی همسرشان با آنان کاری دارد یا با او حرف می زند و به هر دلیل دیگری به توجّه او نیاز دارد، آقا خودش را مشغول کار دیگری مانند: تماشای تلویزیون، خواندن روزنامه، مجلّه و کتاب می کند!! در حالی که آقایان حداقل در چند دقیقه اول لازم است؛ تمامی توجه خود را فقط متوجه همسرشان کنند و حتّی این فرصت را باید مغتنم شمرد. به طوری که اگر در این گونه موقعیت ها به همسر توجه شود او نیز تمام همت و توان خود را برای جلب رضایت شوهرش و سازگاری در زندگی و تأمین نیازهای عاطفی او به کار می گیرد.

البته باید توجه داشت محور این رابطه دو طرفه سودجویی و منفعت طلبی شخصی نباشد، بلکه به طور واقعی و به عنوان یک انسان و یک همسر شایسته به او احترام گزارد و در این رابطه عاطفی و صمیمی رضایت خداوند و پاداش او انگیزه اصلی هر دو را شکل بدهد.

2. ابراز محبّت جسمانی

اغلب زن ها، بیشتر تشنه محبت جسمانی، اما غیرجنسی از جانب شوهر خود هستند. آنان دوست دارند ناز و نوازش شده و در آغوش گرفته شوند؛ بدون اینکه آمیزش جنسی در کار باشد. محبت جسمانی شوهر به همسر یعنی هر روز از طریق گرفتن دست و نزدیک کردن او به خود وی را مورد محبت و نوازش، قرار دهد.

3. ابراز تشکر زبانی

زن ها به شدّت نیازمند آنند که شوهرشان از آنها تشکر کنند. ممکن است مرد سعی کند با انجام کار زیاد یا انجام وظایف خود در خانه قدردانی خود را به همسرش نشان دهد،. اما آنچه قلب زن ها به راستی به آن نیاز دارد، شنیدن تشکر و قدردانی در قالب الفاظ و عبارات است.

در حقیقت ابراز کلمات محبت آمیز و نیز تعریف و تحسین گفتاری مانند جواهر برای زنان ارزشمندند؛ زیرا موجب احساس ارزشمندی، خوشبختی و رضایت آنان است. بسیاری از مردها، جمله کوتاه «دوستت دارم» را خیلی کم به همسرشان می گویند یا اصلاً بر زبان نمی آورند؛ چون تصور می کنند «او که می داند من دوستش دارم، پس چرا باید بگویم»، در حالی که هر زنی نیاز دارد جمله «دوستت دارم» را هر روز به دفعات بشنود. او از شنیدن این جمله هرگز خسته نمی شود.

4. تعریف از همسر

ستایش از زیبایی، سلیقه، توانایی در اداره خانه، دست پخت و مراقبت از فرزندان اعتماد به نفس همسر را بالا برده و به او احساس ارزشمند بودن می دهد.

5. هدیه دادن

هدیه دادن به همسر، نشانه حس قدردانی و علاقه به اوست. این کار به او می فهماند که برای همسرش ارزشمند است. به همین دلیل است که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله)می فرمایند: «هر کس وارد بازار شود و هدیه ای بخرد و آن را برای خانواده خود ببرد، همانند کسی است که برای گروهی نیازمند صدقه ای بَرَد»[ میزان الحکمه ج 5، ص 105، ح 8108. ].

6. کامرواسازی و ارضای جنسی همسر

ارضای جنسی تنها یک موضوع جسمی و بدنی نیست، بلکه لذّت آنان سکوی پرشی است برای دل بستگی و وابستگی هرچه بیشتر نسبت به یکدیگر و زمینه سازگاری و تحمل سختی های زندگی بیشتر فراهم می شود تا آنجا که به رشد معنوی و شکرگزاری به درگاه خداوند می انجامد.

7. صحبت و گفت وگو با همسر در مورد اتفاقات زندگی.

8. همگامی و همراهی در برنامه های تفریحی و پرکردن اوقات فراغت.

9. صداقت با همسر.

10. حمایت مالی و عاطفی از همسر و بستگان ایشان.

گفتنی است اگرچه دوستی و محبّت میان زن و شوهر امری طبیعی است امّا باید توجّه داشت این نعمت نیز مانند همه نعمت های خداوند حدّ و مرزی دارد که نباید از آن تجاوز کرد.

در حقیقت بالاترین رابطه انسان متوجه خداست؛ بنابراین شایسته است محبت خدا در دل انسان بر همه محبت ها و دل بستگی ها غلبه پیدا نموده و مانع انجام وظایف شرعی از سوی هیچ کدام نگردد. به همین دلیل قرآن کریم می فرماید:

«قُلْ إِن کَانَ آبَاؤکُمْ وَ أَبْنَاؤکُمْ وَ إِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَ تِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیْکُم مِّنَ اللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّی یَأْتِیَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ»[ توبه 9، آیه 24.].

در این آیات، کسانی را که روابط عاطفیشان با همسران، فرزندان، پدران، افراد خانواده، فامیل و دل بستگی آنان به متعلقات زندگی دنیا چنان مستحکم می شود که مصالح مهم دیگر را تحت الشعاع قرار داده و به فراموشی می سپارند، مورد نکوهش قرار می دهد.