امام شب عاشورا بیعت را برداشتند عده ای رفتند از نظر تکلیف وضعیت آن عده چیست؟ آیا ترک دفاع از امام و حجت الهی نکردند آیا مستوجب عقاب نیستند؟

مشهور است امام علیه السلام موفقیت یاران در امتحانهای الهی را از جانب خدای متعال بدانان ابلاغ و حتی مقام بهشتیشان را بدانها نشان دادند. یعنی تکلیفشان را به تمام و کمال انجام داده اند. یعنی وظیفه بیشتری نداشتند و محبت به اطاعت از خدای متعال در قالب یاری امام علیه السلام برایشان مهمتر از کامجویی در دنیا و اطمینان به بهشت رسیدن بود. لذا در رکاب حضرت ایستادند. البته بزرگانی مانند شهید مطهری معتقدند در شب عاشورا کسی ازیاران امام حسین علیه السلام ایشان را ترک نکرد و کسانی که از آن حضرت جدا شدند قبلا و در طول سفر و در منازل قبل از کربلا ازصف یاران امام حسین علیه السلام جدا شدند . در هر صورت ترک یاری و نصرت امام بزرگ و بلند مرتبه ای مانند ایشان که مقام و منزلت و عظمت او برای همه حتی دشمنان او نیز امری واضح و مسلم بود از دست دادن سعادت جاوید و فوز عظیمی بود که پشیمانی و حسرت ابدی را به دنبال داشت . خود آن حضرت نیز به کسانی که با وجود دعوت امام علیه السلام حاضر به یاری کردن او و اهل بیتش علیهم السلام نشدند می فرمود که از اینجا دور شوید که هر کس صدای استغاثه و طلب نصرت مرا بشنود و مرا یاری نکند جایگاهش آتش جهنم و خواری ابد خواهد بود . ترک نصرت امام معصوم علیه السلام در واقع ترک نصرت خدا و دین خدا و خروج از دایره دین و اسلام و اطاعت الهی است و نتیجه آن محرومیت از سعادت و هدایت و افتادن در گرداب شقاوت و گمراهی و جزای آن عذاب جهنم و آتش سوزان است .
ر. ک :
1- حماسه حسینی ، شهید مطهری
2- سخنان امام حسین علیه السلام از مدینه تا کربلا ، صادق نجمی