در مجلس مأمون، حضرت رضا(علیه السلام) در شمار آیاتی که برای فضیلت و برتری اهل بیت(علیهم السلام) نقل می کردند، آیه ی (((فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ)))؛[ انبیا (21)، آیه 7. ] (اگر نمی دانید، از آگاهان بپرسید) را تلاوت کردند و فرمودند: «اهل ذکر ما [اهل بیت] هستیم. اگر نمی دانید، از خانواده ی ما بپرسید.» دانشمندان حاضر در مجلس گفتند: «در این آیه، مقصود خداوند از اهل ذکر، یهود و نصاراست.»امام هشتم فرمودند: «سبحان الله! اگر پرسیدیم و آنان هم به دین خودشان دعوت کردند و گفتند که دین ما بهتر از دین اسلام است، آیا چنین کاری [یعنی گرایش به دینشان] بر ما جایز است؟»
مأمون گفت: «ای اباالحسن، ممکن است این سخن را شرح دهید تا خلاف ادعای این ها ثابت شود؟» حضرت رضا(علیه السلام) فرمودند: «آری، منظور از ذکر، رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) است و ما [اهل بیت] اهل آن حضرتیم و اهل ذکریم. این نکته در کتاب خدا، چنین بیان شده است: (((فَاتَّقُوا اللَّهَ یَا أُوْلِی الْأَلْبَابِ الَّذِینَ آمَنُوا قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ ذِکْرًا. رَّسُولًا یَتْلُوا عَلَیْکُمْ آیَاتِ اللَّهِ مُبَیِّنَاتٍ)))[ طلاق (65)، آیات 10 و 11. ]؛ «ای خردمندانی که ایمان آورده اید، از مخالفت با فرمان خداوند بپرهیزید. او ذکر را برای شما فرستاده است. رسولی که آیات روشن خدا را برای شما تلاوت می کند.»[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج 1، ص 187. ]