اهل سنت به تبعیت از خلیفه دوم بعد از سوره حمد (آمین) می گویند که طبق نظر اهل بیت(علیهم السلام) نه تنها گفتن آن در نماز مستحب نیست، بلکه موجب بطلان نماز مى گردد، زیرا دلیلى بر استحباب آن در نماز وجود ندارد. ولى مذاهب اهل سنت آن را از سنت هاى نماز دانسته یا مستحب مى دانند. شکى نیست که نماز جزء عبادات است و اصل در عبادات، توقیفى بودن است، یعنى در مقدار و کیفیت آن باید اذن شارع باشد و خروج از این قاعده مصداق بدعت و تشریع محرم است.ابن قدامه حنبلى مى گوید: «عبادات توقیفى است و هیچ جزءِ یا شرطى از آن با قیاس یا علت تراشى ثابت نمى گردد؛ خصوصاً نماز؛ (المغنى، ج 1، ص 506.)یکى از اجزایى که اهل سنت آن را در نماز مستحب دانسته اند «تأمین» بعد از قرائت سوره ى حمد است که باید بر این ادعا دلیل اقامه نمایند و گرنه منجر به تشریع و بدعتى مى شود که به طور قطع در اسلام حرام است.لذا پیامبر اکرم(صلى الله علیه) مى فرماید: «این نماز صلاحیت ندارد که در آن چیزى از کلام انسان ها افزوده شود؛ )صحیح مسلم، ج 1، ص 381.(با مراجعه به روایات اهل سنت که در آن ها کیفیت نماز پیامبر(صلى الله علیه) را بیان کرده پى مى بریم که ذکرى از تأمین در آنها نیامده است؛ از جمله روایت ابوحمید ساعدى است که در بیان کیفیت نماز پیامبر مى گوید:«هرگاه که رسول خدا(صلى الله علیه) به نماز مى ایستاد دست هاى خود را تا محاذى دو شانه خود بالا مى برد، آن گاه تکبیر مى گفت تا این که هر عضوى از اعضایش در موضع خود به صورت اعتدال قرار مى گرفت. سپس قرائت خوانده و تکبیر مى گفت و هنگام تکبیر دستان خود را محاذى دو کتف خود قرار مى داد. سپس به رکوع مى رفت» (سنن بیهقى، ج 2، ص 105، ح 2517 و سنن ترمذى، ح304.)در این حدیث ابوحمید ساعدى فرایض، سنن و مستحبات نماز را به طور مفصل نقل مى کند، ولى در آن نامى از تأمین به عنوان یک جزء مستحب یا سنت به میان نمى آورد.با مراجعه به مصادر روایى اهل بیت(علیهم السلام) نیز پى مى بریم که آنان به جهت حفظ سنت پیامبر از تحریف شدیداً با اضافه کردن «تأمین» در نماز مخالفت نموده شیعیان را از گفتن آن در آخر قرائت بازداشته اند:1 ـ کلینى به سند خود از امام صادق(علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: «هرگاه پشت سر امام جماعت مشغول نماز بودى، هنگامى که امام از قرائت حمد فارغ شد بگو: الحمدلله رب العالمین و آمین مگو» (وسائل الشیعه، ج 4، ص 752، کتاب الصلاة، باب عدم جواز التأمین فى آخر الحمد.(2 ـ نیز به سند خود از محمد حلبى نقل مى کند که از امام صادق(علیه السلام) سؤال نمودم: هنگامى که از فاتحة الکتاب فارغ شوم آمین گویم؟ حضرت فرمود: هرگز.3 ـ زراره از امام باقر(علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: «هرگز هنگامى که از قرائت فارغ شدى آمین مگو و اگر خواستى بگو: «الحَمدُ للَّهِ ِ رَبِّ العَالَمِینَ» (همان)البته گفتن «الحمدلله رب العالمین» به عنوان ذکر مطلق است، یعنی اگر کسی هر ذکری را بدون اینکه آن را جزء نماز بداند ، بگوید ، شرعاً مشکلی ندارد ؛ امّا اگر کسی ذکری را که جزء نماز نیست و سندی شرعی جزء بودن آن را اثبات نمی کند، به عنوان جزء واجب و یا جزء مستحبّ نماز بگوید جایز نیست. امّا اینکه چرا بعد از سوره ی حمد «الحَمدُ للَّهِ ِ رَبِّ العَالَمِینَ» می شود ، برای آن است که نماز خوان جزء مغضوب علیهم و الضّالین نیست ؛ لذا بعد از این بیان ، خدا را بر این نعمت حمد می گوید.جهت مطالعه بیشتر به آدرس زیر مراجعه فرمایید:http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=85