دوست گرامی. اولین مرحله این است که با عالم طلبگی آشنا شوید و روش طلبگی را به صورت اصولی بدانید و بعد وارد حوزه علوم دینی شوید و به صورت روش مند علوم توحیدی را بخوانید و به حقیقت توحید برسید.

طلبه یعنی طالب علم و جستجوگر حقیقت و طلبگی در حقیقت علم آموزی و تلاش برای رسیدن به حقیقت است.

در تعریف علم گفته شده که علم کشف شدن واقعیت در ذهن انسان است. العلم انکشاف الواقع. به کسی که واقعیتی را به یقین می داند عالم گفته می شود.

به آنچه در عالم بیرون از ذهن انسان وجود دارد، واقعیت گفته می شود و انعکاس آن در ذهن را حقیقت گویند.

معنای لغوی واژه علم، آگاهی از واقعیت است. این معنا شامل علم حضوری و حصولی هر دو می‌شود.العلم ادراک الشیء بحقیقته؛‌ واژه الیقین و المعرفة (المنجد)

علم به معنای قطع و یقین و متعلق آن، گزاره هایی است که مورد یقین آدمی باشد، علم در این کاربرد، مقابل شک و ظن و وهم قرار دارد.

اگر شخصی به اعتقاد جازم و صد در صدی نسبت به واقعیتی دست یافت که احتمال خلاف آن نمی رود،‌ به این حالت او «علم» گفته می‌شود.

بنابراین هدف اصیل علم آموزی کشف حقیقت است و هدف تمام آیات و روایاتی که به علم آموزی تشویق می کنند و بلکه آنرا واجب می دانند، تامین نیاز انسان به حقیقت است.

گلشن راز: شریعت پوست، مغز آمد حقیقت میان این و آن باشد طریقت

روی این حساب طلبه و عالم دینی به کسی گفته می شود که به حقیقت دین و حقایق دینی اشراف دارد و نقش دین را در تربیت انسان می داند و می تواند با آموزه های دینی انسان تربیت کند.

عالم دینی باید به نگاه جامعی نسبت به تمامی آموزه های دینی رسیده باشد و ساختار منطقی دین را برای تربیت انسان و راهبری جامعه بداند، بنابراین صرف دانستن اطلاعات جزئی و محفوظات دینی کافی نیست.

لذا مرحله اول طلبگی سلوک به سوی حقیقت است ولی در آن تصور بازگشت به سوی مردم و هدایت آنها در راه خدا نیز وجود دارد.

سرباز امام زمان شدن خروجی طلبگی است نه خود طلبگی. وقتی کسی عالم واقعی شد، آنگاه به سوی مردم بازمی گردد و سرباز امام زمان عج می شود و باید به وظایف سربازی خودش عمل کند، یعنی با بدی ها مبارزه کند و خوبی ها را گسترش بدهد.

ما برای رسیدن به حقیقت درس می خوانیم و نیز عبادت و تمام فعالیت های طلبه برای رسیدن به حقیقت است. سلوک علمی و عملی هر دو به حقیقت منتهی می شود.

جامع نگری و اعتقاد جازم و یقینی داشتن دو ویژگی عالم است.