با توجه به آموزه های اسلامی مبنی بر اینکه هر درد و رنجی که به انسان برسد موجب تکفیر گناهان او می شود، آیا ما مجازیم در صورت بروز بیماری از درمان آن خودداری کنیم تا درد بیشتری متحمل شویم؟ و آیا اگر با درمان به موقع از بروز درد و رنج جلوگیری کردیم و بیماری در ما هیچ مشکلی ایجاد نکرد آیا باز هم موجب تکفیر گناهان خواهد بود؟

همان خدایی که فرموده است بلاها و بیماری ها کفاره گناهان شما است و مثلا فرموده است یک شب تب کفاره یک سال گناهان شما است ، همان خدا دستور داده است که در هنگام بیماری به طبیب مراجعه کنید زیرا من شفا را در عمل به دستور او و خوردن دارو قرار داده ام و در این مورد روایات فراوانی وجود دارد . مثلا در روایتی آمده است که حضرت موسی –ع- بیمار شد و از خدا خواست او را شفا دهد . خداوند به او فرمود که تا به طبیب مراجعه نکنی تو را شفا نخواهم داد . بنا بر این درمان نکردن بیماری و تداوم بخشیدن به آن خلاف رضا و خواست و دستور الهی است و نه تنها کفاره گناهن نیست بلکه اضرار به نفس و بدن و گناه ومعصیت است و عقاب خداوند را در پی دارد . بنا بر این بلا ها و بیماری هایی کفاره گناهان است که خود به خود پیش آید نه این که انسان خود زمینه ایجاد آن را فراهم سازد و یا موجب تداوم و طولانی شدن آن باشد که در این صورت مسلما گناه است و موجب عقاب الهی است . اقدام به درمان از ثواب تحمل بیماری نمی کاهد بلکه این عمل به وظیفه شرعی و الهی است و اگر با قصد قربت انجام گیرد ثواب و پاداش بیشتری خواهد داشت . نا گفته پیداست که هر چه بیماری شدید تر و درد و رنج ناشی از آن بیشتر باشد اجر و پاداش آن بیشتر است و اثر پاک کنندگی گناهان در آن قوی تر خواهد بود . خود بیماری وگرفتاری ناشی از آن کفاره گناهان است،ولی معنایش مداوا نکردن نیست بلکه شما باید در حد توان دنبال معالجه باشید.البته نکته ای در مورد همه بیماریها وجود دارد وآن اینست که وقتی کسالتی معمولی پیدا کردیم فوراً دنبال دوا ودکتر نرویم،وتا مادامی که قابل تحمل است باید صبر کرد زیرا خودش خوب می شود.امش بدائک ما احتمل بدنک.با درد کنار بیا تا هر جا که بدنت تحمل درد دارد.زیرا هر داروئی عوارضی دارد وباید در حد ضرورت وهنگام ضرورت از دارو استفاده نمود.خود پزشکان هم می گویند که خیلی از بیماریها دارو نمی خواهد با اندکی مراقبت وپرهیز بر طرف می شود.