آیات عظام امام، خامنه اى، فاضل و نورى: کسى که در برخى مسائل به فتواى مجتهدى عمل کرده است، بعد از رحلت او مى تواند در همه مسائل بر تقلید او باقى بماند.[ خامنه اى، اجوبه الاستفتاءات، س 34 و 41؛ نورى، توضیح المسائل، م 9؛ امام، توضیح المسائل، م 9؛ فاضل، توضیح المسائل، م 10.]
آیات عظام بهجت و مکارم: تنها در مسائلى که به آنها عمل کرده، مى تواند باقى بماند.[ مکارم، توضیح المسائل، م 10؛ توضیح المسائل، م 12 و 13.]
آیت‌الله وحید: اگر مجتهدى که وظیفه انسان تقلید از او بوده (لااقل حیات او را درک کرده) از دنیا برود؛ تا وقتى که اعلمیت مجتهد زنده نسبت به او، برایش ثابت نشود (حتى در صورت تساوى)، باید به فتواى مجتهد میت عمل کند.[ توضیح المسائل، م 9.]
آیت‌الله تبریزى: تنها در مسائلى که براى عمل یاد گرفته، مى تواند باقى بماند.[ استفتاءات، س 14 و 50.]
آیت‌الله صافى: کسى که در برخى مسائل، به فتواى مجتهدى عمل کرده و یا به قصد عمل یاد گرفته است، مى تواند در همه مسائل بر تقلید او باقى بماند.[ جامع الاحکام، ج 1، س 20.]
آیت‌الله سیستانى: کسى که در برخى مسائل، تصمیم داشته به فتواى مجتهدى عمل کند (هر چند عمل نکرده باشد)؛ بعد از رحلت او، مى تواند در همه مسائل بر تقلید او باقى بماند؛ مگر در موارد علم اجمالى بر تکلیف که بنابر احتیاط واجب باید هر دو فتوا را رعایت کند (مانند موارد اختلاف در قصر و تمام).[ توضیح المسائل، م 8.]
تبصره. حکم یاد شده در جایى است که پس از فوت مجتهد، به فتواى مجتهد زنده عمل نکرده باشد؛ و گرنه حکم بازگشت از مجتهد زنده به مجتهد میت، در جاى خود ذکر شده است.