۱۳۹۸/۰۲/۱۹
–
۱۰۹ بازدید
ایا احادیث زیر معتبر و قابل اتکا میباشند؟و چندین سوال راجع به احادیث بیان نمودیم که درخواست داریم پاسخ فرمایید
_________________________________________
۱_قال رسول الله صلی الله علیه و اله; من اغتاب امر مسلما بطل صومه، و نقض وضویه و جا یوم القیامه یفوح من فیه رایحه انتن من الجیفه یتاذى به اهل الموقف.
رسول خدا صلی الله علیه و اله فرمود: کسى که غیبت مسلمانى را بکند، روزه اش باطل مى شود، وضویش مى شکند، و روز قیامت درحالى مى اید که از دهانش بویى متعفن تر از مردار بیرون مى اید که اهل قیامت از ان بو رنج مى برند. وسایل الشیعه ۸: ۵۹۹ ح ۱۳.
۱.ایا واقعا روزه اش باطل و باید روزه اش را قضا نماید؟
۲.ایا اگر به طور مثال برای نماز وضو ساخت و بعد از دقایقی غیبت نمود ایا باید برای خواندن نماز از نو تجدید وضو نماید؟
_________________________________________
۲_قال رسول الله صلی الله علیه و اله; من اغتاب مومنا بما فیه لم یجمع الله بینهما فى الجنه ابدا و من اغتاب مومنا بما لیس فیه فقد انقطعت العصمه بینهما، و کان المغتاب فى النار خالدا فیها و بیس المصیر.
رسول اکرم صلی الله علیه و اله فرمود: کسى که از مومن به انچه در او هست غیبت کند، خداوند ان دو را در بهشت جمع نمى کند و کسى که مومنى را به چیزى که در او نیست غیبت کند عصمت بین ان دو قطع مى گردد و غیبت کننده براى همیشه در جهنم خواهد بود و جهنم بدفرجامى است. جامع الاخبار ۴۱۲ ح ۹.
۱.ایا حدیث بالا مختص به مسلم نیز میشود یا اختصاص به مومن دارد؟
۲.ایا اگرکسی از مسلمانی(اهل سنت) غیبت نماید، ایا اگر هر دو بهشتی شدند خداوند ان دو را در بهشت جمع نمی نماید؟
_________________________________________
۳_عن الصادق علیه السلام قال: والغیبه تاکل الحسنات کما تاکل النارالحطب؛ اوحى الله تعالى عزوجل الى موسى بن عمران علیه السلام; المغتاب ان تاب فهو اخر من یدخل الجنه وانْ لم یتب فهو اول منْ یدخل النار.
امام صادق علیه السلام فرمود: غیبت، حسنات را مى خورد همانطور که اتش هیزم را مى خورد، خداوند بزرگ به موسى وحى مى فرمود; غیبت کننده اگر توبه کند اخرین کسى است که وارد بهشت مى شود، و اگر توبه نکند نخستین کسى است که وارد اتش مى گردد. بحارالانوار ۷۵: ۲۵۷ ح ۴۸.
_________________________________________
۴_قال رسول الله صلى الله علیه و اله: تحْرم الجنه على ثلاثه : على المنان ، وعلى المغْتاب ، وعلى مدمن الخمر .
پیامبر خدا صلى الله علیه و اله می فرمایند: بهشت بر سه کس حرام است: منت گذارنده [بر خدا]، غیبت کننده و میگسار. الزهد للحسین بن سعید : ۹/۱۷.
۱. ببخشید منظور از منت گذارنده بر خدا کیست؟
_________________________________________
۵_عنه صلى الله علیه و اله : ترک الغیبه احب الى الله عز و جل من عشره الاف رکعه تطوعا .
پیامبر خدا صلى الله علیه و اله : غیبت نکردن نزد خداوند عز و جل، محبوبتر از ده هزار رکعت نماز مستحبى است.
بحار الانوار : ۷۵/۲۶۱/۶۶.
_________________________________________
۶_عنه صلى الله علیه و اله : من اغتاب مسلما فی شهر رمضان لم یوجرْ على صیامه .
پیامبر خدا صلى الله علیه و اله : هر کس در ماه رمضان از مسلمانى غیبت کند، براى روزه اش مزدى دریافت نخواهد کرد.
بحار الانوار : ۷۵/۲۵۸/۵۳.
_________________________________________
۷_قال رسول الله صلى الله علیه و اله: یوْتى باحد یوْم القیامه یوقف بیْن یدى الله ویدْفع الیْه کتابه فلایرى حسناته فیقول: الهى، لیْس هذا کتابى فانى لاارى فیها طاعتى؟! فیقال له: ان ربک لایضل و لاینْسى ذهب عملک باغْتیاب الناس ثم یوْتى باخر و یدْفع الیْه کتابه فیرى فیه طاعات کثیره فیقول: الهى ما هذا کتابى فانى ما عملْت هذه الطاعات فیقال: لان فلانا اغْتابک فدفعتْ حسناته الیْک.
پیامبر خدا صلى الله علیه و اله می فرمایند: روز قیامت فردى را مى اورند و او را در پیشگاه خدا نگه مى دارند و کارنامه اشرابه اومى دهند،اماحسنات خودرا در ان نمى بیند.عرض مى کند:الهى!این کارنامه مننیست! زیرا من در ان طاعات خود را نمى بینم! به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطامى کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت. سپس مرددیگرى را مى اورند و کارنامه اش را به او مى دهند. در ان طاعت بسیارى را مشاهدهمى کند. عرض مى کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ام!گفته مى شود: فلانى از تو غیبت کرد و من حسنات او را به تو دادم. جامع الاخبار، ص ۴۱۲
_________________________________________
۸_قال رسول الله صلى الله علیه و اله: من اغْتاب مسْلما او مسْلمه لمْ یقْبل الله تعالى صلاته و لا صیامه ارْبعین یوْما و لیْله الا انْ یغْفر له صاحبه.
پیامبر خدا صلى الله علیه و اله می فرمایند: خداوند متعال تا چهل شبانه روز نماز و روزه غیبت کننده مرد و زن مسلمان را نمى پذیرد، مگر این که غیبت شونده او را ببخشد. جامع الاخبار، ص ۴۱۲، ح ۱۱۴۱
روایاتی که ذکر شده در منابع معتبر وجود دارند و به لحاظ مدلول از اعتبار و جایگاه خاصی برخوردارند.سوال1) ابتدا عرض شود غیبت ظاهر روزه را مانند خوردن یا آشامیدن باطل نمی کند. ولی یکی از مهمترین حالات روزه و هر عمل عبادی دیگری این است که دارای شرایط قبولی و شرایط صحت می باشند. شرایط صحت روزه این است که مبطلات و چیزهایی که روزه را باطل می کنند مانند خوردن، آشامیدن و … انجام ندهیم ولی شرایط قبول روزه خیلی فراتر از مبطلات است. و آنچه در روایات به آن اشاره شده است همین است که روزه گیر باید از مبطلات ظاهری فراتر رفته و از مبطلات معنوی روزه مانند غیبت، حسادت، دروغ، موسیقی های لهو و لعب و … دوری کند تا روزهی او صرفاً گرسنگی و تشنگی نباشد.
به عبارت دیگر، از احادیث فوق و سایر روایات ائمه معصومین(علیهم السلام)، اینگونه بر میآید که روزهداری؛ دارای مراتبی است. مرتبه ظاهری آن، همان استکه در منابع فقهی به آن اشاره شده و برای آن شرایط و مبطلاتی ذکر شده است.
اما مرتبهی بالاتر و باطنی روزه، آن است که شخص روزهدار، تمام اعضا و جوارح او روزه باشند؛ یعنی بتواند چشم، گوش، زبان و سایر اعضایش را از حرام دور نگه دارد. باید توجه داشت که چنین روزهای است که مورد قبول حق تعالی قرار میگیرد و چنین روزه ای آثار کامل خود را به همراه خواهد داشت.
البته در مرحلهی نخست، هر مکلفی مأمور به انجام واجبات به همان شکلی که در منابع فقهی بیان شده است، میباشد، چراکه ترک واجب، به بهانهی عدم قبولی آن، خودش گناه بزرگی بوده و دارای عقوبت الهی است.
در نتیجه، روزه با ترک سایر واجبات یا همراه با انجام محرمات و گناهانی همچون «غیبت»، نتیجه مطلوب خود را نخواهد داشت، اما از آنجا که هر کدام از این اعمال دارای حکمی مستقل هستند که به تنهایی نیز آثار و نتایجی دارند، غیبت کردن، موجب بطلان روزه نخواهد شد، بلکه از ارزش، ثواب، پاداش و اثر واقعی آن میکاهد.
سوال 2) پاسخ درباره باطل شدن وضو با غیبت همان پاسخ بالاست. که وضو نیز دارای شرایط صحت است و دارای شرایط قبولی. شرایط صحت همان مبطلات وضو مانند خواب و… است و شرایط قبولی وضو، یعنی اینکه وضو مقبول خداوند متعال قرار گیرد فراتر از شرایط صحت است و آن، غیبت نکردن، دروغ نگفتن و ترک سایر محرمات است.
سوال3) در حقیقت ایمان و اسلام فرقی بین مسلم و مؤمن نیست.
سوال4) غیبت هیچ مسلمانی جایز نیست مگر آن کسی که شرایط غیبت مانند فسق، فجور و … را داشته باشد.
سوال5) منظور از منت گذارنده بر خدا کسی است که خوبی و احسان خود را به رخ احسان شده بکشد مثلاً بگوید: این من بودم که چنین و چنان احسانی به تو کردم، و یا به صورتی عمل نماید که حاکی از همین سخن بوده و نعمتش مکدّر شود و از نظر او بیفتد.
به عبارت دیگر، از احادیث فوق و سایر روایات ائمه معصومین(علیهم السلام)، اینگونه بر میآید که روزهداری؛ دارای مراتبی است. مرتبه ظاهری آن، همان استکه در منابع فقهی به آن اشاره شده و برای آن شرایط و مبطلاتی ذکر شده است.
اما مرتبهی بالاتر و باطنی روزه، آن است که شخص روزهدار، تمام اعضا و جوارح او روزه باشند؛ یعنی بتواند چشم، گوش، زبان و سایر اعضایش را از حرام دور نگه دارد. باید توجه داشت که چنین روزهای است که مورد قبول حق تعالی قرار میگیرد و چنین روزه ای آثار کامل خود را به همراه خواهد داشت.
البته در مرحلهی نخست، هر مکلفی مأمور به انجام واجبات به همان شکلی که در منابع فقهی بیان شده است، میباشد، چراکه ترک واجب، به بهانهی عدم قبولی آن، خودش گناه بزرگی بوده و دارای عقوبت الهی است.
در نتیجه، روزه با ترک سایر واجبات یا همراه با انجام محرمات و گناهانی همچون «غیبت»، نتیجه مطلوب خود را نخواهد داشت، اما از آنجا که هر کدام از این اعمال دارای حکمی مستقل هستند که به تنهایی نیز آثار و نتایجی دارند، غیبت کردن، موجب بطلان روزه نخواهد شد، بلکه از ارزش، ثواب، پاداش و اثر واقعی آن میکاهد.
سوال 2) پاسخ درباره باطل شدن وضو با غیبت همان پاسخ بالاست. که وضو نیز دارای شرایط صحت است و دارای شرایط قبولی. شرایط صحت همان مبطلات وضو مانند خواب و… است و شرایط قبولی وضو، یعنی اینکه وضو مقبول خداوند متعال قرار گیرد فراتر از شرایط صحت است و آن، غیبت نکردن، دروغ نگفتن و ترک سایر محرمات است.
سوال3) در حقیقت ایمان و اسلام فرقی بین مسلم و مؤمن نیست.
سوال4) غیبت هیچ مسلمانی جایز نیست مگر آن کسی که شرایط غیبت مانند فسق، فجور و … را داشته باشد.
سوال5) منظور از منت گذارنده بر خدا کسی است که خوبی و احسان خود را به رخ احسان شده بکشد مثلاً بگوید: این من بودم که چنین و چنان احسانی به تو کردم، و یا به صورتی عمل نماید که حاکی از همین سخن بوده و نعمتش مکدّر شود و از نظر او بیفتد.