آنچه غالب این فرقه ها ادعا دارند بحث معنویت است، پس بهتر است بگوییم: جنبش های نو پدید دینی.
جنبش گفته می شود، به جهت اینکه هر واکنشی که در اجتماع شکل می‌گیرد، جنبش می نامند. و نو پدید بودن هم به علت این است که از سال 1810 یعنی بعد از جنگ جهانی اول و دوم به وجود آمدند. و دینی بودن این جنبش ها هم به علت این است که اینها ادعای رساندن انسان به سعادت و تعالی را دارند.
بنابراین به واکنش های معنوی که بعد از جنگ جهانی دوم در دنیا بوجود آمد، می گویند: ” جنبش های نو پدید دینی”
وجه مشترک این جنبش ها را در سه مورد می توان خلاصه کرد:
1- داشتن رهبری که اعضاء جنبش ارادت خاصی به آن دارند.
2- سکولار و امانیسم بودن.
3- مدعی به سعادت رساندن انسانها.