شاید بتوان این نقد و اشکال را بر مقدمه تفسیر عیاشی نمود که ایشان بدون توضیح و تفسیری روایات را نقل نموده اند و به ظاهر فهم از روایات اکتفا کرده اند در حالی که روایات احتیاج به توضیح و تفسیر دارد. مثلا این روایت را در مقدمه نقل نموده اند :عن هشام بن الحکم عن أبی عبد الله (ع) قال قال رسول الله (ص) فی خطبة بمنى أو بمکة: یا أیها الناس ما جاءکم عنی یوافق القرآن فأنا قلته و ما جاءکم عنی لا یوافق القرآن فلم أقله .در حالی که بایستی همین روایت را توضیح دادکه منظوراین روایت از «موافق با قرآن» چیست که می گوید: «آنچه که از من (رسول خدا) شنیدید که موافق با قرآن بود آن را من گفته ام و آنچه که مخالف با قرآن بود من نگفته ام» بایستی معلوم باشد که آیا منظور از موافقت ، موافقت ظاهری است و یا اعم از ظاهری و باطنی است؟ و اگرظاهرش موافق با قرآن بود ولی باطنش مخالف با قرآن و یا بالعکس؛ چه باید کرد ؟! وایشان توضیحی نداده اند و به فهم مخاطب اکتفا کرده اند ولی چه بسا که از این حدیث هرکسی چیزی بفهمد!و اما این سؤال که این تفسیر با چه رویکردی نوشته شده؟ نیز معلوم است که با رویکرد « روایی» نگارش شده است !