آیه “لا یَسْمَعُونَ فیها لَغْواً إِلاَّ سَلاماً وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فیها بُکْرَةً وَ عَشِیًّا” آیه 62 سوره مریم است که در مورد جایگاه بهشتیان می‌باشد.
ترجمه :
” در آن جا هیچ سخن بیهوده اى نمى شنوند، فقط سخنى که از سلامت و عافیت حکایت دارد به گوششان مى‌رسد، و در آن جا هر بامداد و عصرگاه رزق خود را خواهند داشت.”
تفسیر:
سخن (لغو) یعنی کلامی که اثری بر آن مترتب نیست، می فرماید: بهشتیان در بهشت ابدا سخن گزاف و لغوی نمی‌شنوند، جز سلام و این استثناء منفصل است، چون سلام به معنای امنیت است و سخن لغوی نیست و وقتی به کسی سلام می گوئیم ، معنای آن این است که تو هرگز از من امر مکروهی نمی بینی و هیچ امر ناپسند و نامطلوبی از من به تو نخواهد رسید، بهشتیان با این کلام آرامش و اطمینان می یابند که از هر امر بدی دور خواهند بود و روزیشان بدون انقطاع و پشت سر هم به ایشان خواهد رسید.