بنابر برخی روایات، نام اصلی ابلیس در زبان عربی، حارث ( یا حَرَث) بوده که به دلیل عبادت طولانی، او را در زبان سریانی عزازیل، یعنی عزیز خدا خطاب می‌کردند. وی پس از عُجب، ابلیس نامیده شد و پس از امتناع از سجده و رانده‌شدن از درگاه الهی، الشیطان نام گرفت(1). برخی مفسرین اسامی دیگری را برای شیطان ذکر کرده اند که نظر می رسد اشاره به گروه های خاصی از شیاطین باشد نه نام شیطان معروف.برخی نام‌های دیگر شیطان عبارتند از: «ضریس، سرحوب، المتکوّن و المتکوّز».(2)پاورقی:
(1) دائرة المعارف الشیعیه العامه، ج۲، ص۱۹۹.
(2) طریحی، مجمع البحرین، ج۱، ص۲۳۹.