با سلام و ادب و سپاس از ارتباط شما با این مرکز1. انچه در ایات و روایات در باره حالت ظاهری و باطنی انسان در نماز وارد شده تعبیر داشتن خضوع و خشوع است .2.خشوع در لغت به معنای فروتنی و ذلت و خواری به خرج دادن در مقابل موجودی بزرگ و عظیم است .
3. خشوع در اصطلاح اهل معرفت به معنای تذلل در دل و کوچک دیدن خود در مقابل پروردگار عالمیان و احساس بندگی و اطاعت است . به عبارت دیگر خشوع یک فروتنی قلبی و اعتقادی و عملی است . مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر کلمه خشوع می فرماید :
خشوع به معنای تأثر خاصّی است که به افراد مقهور دست می دهد ؛ افرادی که در برابر سلطانی قاهر قرار گرفته اند ، به طوری که توجه وی همه معطوف او گشته ، و از هر جای دیگر قطع می شود ، و ظاهراً این حالت، درونی است که به نوعی عنایت به اعضا و جوارح نیز نسبت داده می شود .
4. در عبادات به ویژه نماز خشوع و هم خضوع هر دو لازمند ، لکن خشوع اصل است و خضوع تابع ان است یعنی وقتی دل انسان در نماز خاشع بود و به عظمت معبود توجه داشت و غرق عظمت او بود اعضای او نیز خاضع می باشند .