در «لبنان» چه خبر است؟

فرارو- “فیصل مکی” قاضی حتی در حالی که با گرمای تابستان لبنان بدون تهویه مطبوع مبارزه می‌کند سعی می‌کند زیاد آب ننوشد، زیرا توالت‌های کاخ دادگستری خراب است. پرینتر او هنوز کار می‌کند، اما اگر بخواهد از آن استفاده کند باید کاغذ و کارتریج جوهرافشان خود را بیاورد، زیرا وزارتخانه دیگر توان خرید لوازم اداری را ندارد.

به گزارش فرارو به نقل از المانیتور، موسسات دولتی به وضعیتی نابسامان رسیده اند که نشان دهنده گرفتاری گسترده‌تر لبنان در بحبوحه سیاسی و آشفتگی اقتصادی است که توسط بانک جهانی به عنوان یکی از بدترین بحران جهانی در دوران معاصر شناخته می‌شود.

حتی در دالان‌های قدرت نیز چراغ‌ها خاموش می‌شوند. مکی که ۲۱ سال قاضی بوده است به خبرگزاری “فرانسه” می‌گوید:” هیچ کاغذ، جوهر، خودکار، پاکت و حتی آب و توالتی نیز اینجا وجود ندارد”.

او می‌گوید:”سعی می‌کنم در حین کار آب ننوشم تا مجبور نباشم برای استفاده از توالت به خانه یا دفاتر نزدیک سندیکای وکلا بروم”. کارکنان گاهی اوقات به دلیل قطع برق در آسانسور گرفتار می‌شوند یا مجبور می‌شوند با استفاده از چراغ قوه تلفن همراه خود راه خودشان را در راهرو‌های تاریک پیدا کنند. مکی می‌گوید که یکی از همکاران اش حین حرکت روی پله‌ها زمین افتاد و دستش شکست.

تعداد بیش تری از کارمندان دولتی اعتصاب کرده‌اند یا تنها به لطف کارفرمای خود در خانه می‌مانند، زیرا رفت و آمد به محل کار باعث کاهش بیش‌تر دستمزد آنان می‌شود. مکی می‌گوید:”شرایط اولیه برای یک موسسه و اداره عمومی در لبنان دیگر فراهم و در دسترس نیست”.

مارپیچ نزولی لبنان با انفعال مقام‌های آن کشور مواجه شده است مقام‌های فعلی هنوز راهی برای خروج از بحران اقتصادی سه ساله‌ای که به طور گسترده متهم به ایجاد گسترده آن شناخته می‌شوند مشخص و پیدا نکرده اند. پارلمان که هنوز بودجه ۲۰۲۲ میلادی را تصویب نکرده از زمان انتخاب نمایندگان اش در سه ماه گذشته به ندرت تشکیل جلسه داده است.

رئیس جمهور و نخست وزیر لبنان پس از پایان دوره ماموریت کابینه در ماه مه در مورد تشکیل دولت جدید به توافق نرسیده اند. با کاهش بیش از ۹۰ درصدی ارزش پوند لبنان در برابر دلار در بازار سیاه در سالیان اخیر، حقوق کار در بخش دولتی به ۴۰ دلار در ماه کاهش یافته است.

یک مادر ۵۰ ساله دو فرزند که ۲۶ سال در وزارت کشور کار کرده می‌گوید که اکنون انگیزه کمی برای رفتن به سر کار دارد. این کارمند دولتی در یکی از مناطق شرق بیروت که از ترس انتقام جویی نخواسته نام اش فاش شود می‌گوید که اکنون تنها هر دو هفته یک بار به سرکار می‌رود مدت زمانی که قدری بالاتر از آستانه استعفای عملی از شغل محسوب می‌شود.

این زن می‌گوید که بدون وجود برق کارمندان اداره باید هفت ردیف پله را در تاریکی بالا بروند تا به دفتر برسند. او می‌افزاید:” کاشی‌های روی پله‌ها خرد شده است. هر بار که بالا یا پایین می‌روید خطر شکستن گردن تان وجود دارد. در داخل دفتر هیچ تهویه مطبوع یا کاغذ یا دستگاه فتوکپی یا خودکار وجود ندارد باید یک بطری آب با خود به توالت ببرید، زیرا در آنجا آب قطع است”.

این زن که حقوق اش از ۱۶۰۰ دلار در ماه به حدود ۷۵ دلار کاهش یافته است گفت که هرگز تصور نمی‌کرد اوضاع تا این اندازه بد شود. او می‌گوید:”تجسم فقر کارمند بودن در دولت لبنان است”.

فروپاشی کامل

ساختمان اصلی شهرداری در شهر شمالی طرابلس سال گذشته توسط تظاهرکنندگان خشمگین به دلیل بدترین بحران اقتصادی کشور به آتش کشیده شد. در سراسر لبنان لبنان موسسات و اداره‌های در حال زوال شهروندان را از ابتدایی‌ترین خدمات محروم کرده اند.

قطع برق نمایندگان را مجبور کرد تا برگزاری جلسات را به تعویق بیاندازند و اداره کل امنیت عمومی در مقطعی از سال جاری با کمبود گذرنامه مواجه شد. ارتش لبنان به سختی می‌تواند هزینه پرداخت و غذا دادن به سربازان خود را بپردازد و بسیاری از آنان را مجبور به استعفا یا مشغول به کار شدن در شغلی دوم می‌شوند.

در وزارت محیط زیست، خسارات ناشی از انفجار عظیم و مرگبار بندر بیروت در آگوست ۲۰۲۰ میلادی هنوز به طور کامل ترمیم نشده است. “ناصر یاسین” وزیر محیط زیست به خبرگزاری فرانسه گفت:”در‌ها هنوز شکسته اند بنابراین، بسته نمی‌شوند”.

برخی از اتاق‌های برگزاری جلسه فاقد روشنایی هستند و کارمندان دستمال توالت خود را به همراه دارند. ساختمان اصلی شهرداری در شهر شمالی طرابلس که سال گذشته توسط تظاهرکنندگان خشمگین از بحران اقتصادی به آتش کشیده شد نمونه برجسته‌ای از فروپاشی دولت است.

کارمندان آنجا در دفاتری با دیوار‌های فرو ریخته، پوشیده از دوده، بدون تجهیزات خنک کننده و با روشنایی اندک کار می‌کنند.

“ریاض یامک” شهردار سابق طرابلس که در ماه سپتامبر به دنبال مجموعه‌ای از اختلاف نظر‌های سیاسی از مقام اش برکنار شد می‌گوید:”وضعیت بدتر خواهد شد. ما به سمت فروپاشی کامل و هرج و مرج گسترده پیش می‌رویم”.