1- جناب حلیمه صلب و رحم ( اصلاب و ارحام ) پیامبر محسوب نمی شود . 2- جناب حلیمه دایه رضاعی ( مادر شیری ) پیامبر است نه مادر واقعی او ( دقت کنیم حلیمه به گفته خودش شیرش خیلی کم و ناچیز بود و با در آغوش گرفتن پیامبر(ص) سینه های او پر از شیر شد و برکات به زندگی آنها سرازیر شد)3- در باره موحد بودن جناب حلیمه سعدیه قبل از اسلام اختلاف است .
حتی اگر حلیمه ایمان و اسلام هم نداشته باشد اما شرک و ناپاکی هم نداشت . و تن به رذایل عرب جاهلی هم نداده بود و زندگی او از طریق نگهداری شتر و گوسفندان و دایه و رضاع می گذشت.
4- حضرت محمد صلی الله علیه و آله سه روز از مادر شیر خورد , چهار ماه ثویبه به او شیر داد و بقیه دوران شیرخوارگی را از حلیمه شیر خورد . دوران شیرخوارگی دوسال است .حضرت محمد صلی الله علیه و آله مدت پنج سال در خانه حلیمه سعدیه ماند.-فروغ ابدیت ج 1 ص 159 چاپ 16
5- عادت اشراف عرب این بود که بچه شیرخوار را به دایه هایی که در بادیه ها زندگی می کردند می سپردند و از این کار چهار هدف داشتند:
1. بدن بچه سالمتر و صحیح تر رشد بکند.
2. زبانش فصیحتر و رساتر بشود.
3. دلش قویتر و نیرومند تر بشود.
4. فکرش صاف و روشنتر بشود.( الصحیح من سیره النبی(ص)، جزء اول ص 81، چاپ جامعه مدرسین، در سه مجلد
محمد حسین هیکل می گوید:
عادت اشراف این بود که شیرخوار را به دایه می سپردند.(حیاه محمد، ص 70، چاپ قاهره و افست ایران)
آیه ا… سبحانی می گوید:
رسم اشراف عرب این بود که فرزندان خود را به دایه ها می سپردند، دایه هایی که معمولا در بیرون شهر زندگی می کردند تا آنها را در هوای صحرا پرورش بدهند و ضمنا از بیماری وبای شهر مکه که خطر آن برای نوزادان بیشتر بود، مصون بمانند و زبان عربی را در یک منطقه دست نخورده فرا گیرند. فروغ ابدیت ج 1، ص128،
منابع جهت مطالعه بیشتر :
فروغ ابدیت – جعفر سبحانی
الصحیح من سیره النبی الاعظم – جعفر مرتضی عاملی
حتی اگر حلیمه ایمان و اسلام هم نداشته باشد اما شرک و ناپاکی هم نداشت . و تن به رذایل عرب جاهلی هم نداده بود و زندگی او از طریق نگهداری شتر و گوسفندان و دایه و رضاع می گذشت.
4- حضرت محمد صلی الله علیه و آله سه روز از مادر شیر خورد , چهار ماه ثویبه به او شیر داد و بقیه دوران شیرخوارگی را از حلیمه شیر خورد . دوران شیرخوارگی دوسال است .حضرت محمد صلی الله علیه و آله مدت پنج سال در خانه حلیمه سعدیه ماند.-فروغ ابدیت ج 1 ص 159 چاپ 16
5- عادت اشراف عرب این بود که بچه شیرخوار را به دایه هایی که در بادیه ها زندگی می کردند می سپردند و از این کار چهار هدف داشتند:
1. بدن بچه سالمتر و صحیح تر رشد بکند.
2. زبانش فصیحتر و رساتر بشود.
3. دلش قویتر و نیرومند تر بشود.
4. فکرش صاف و روشنتر بشود.( الصحیح من سیره النبی(ص)، جزء اول ص 81، چاپ جامعه مدرسین، در سه مجلد
محمد حسین هیکل می گوید:
عادت اشراف این بود که شیرخوار را به دایه می سپردند.(حیاه محمد، ص 70، چاپ قاهره و افست ایران)
آیه ا… سبحانی می گوید:
رسم اشراف عرب این بود که فرزندان خود را به دایه ها می سپردند، دایه هایی که معمولا در بیرون شهر زندگی می کردند تا آنها را در هوای صحرا پرورش بدهند و ضمنا از بیماری وبای شهر مکه که خطر آن برای نوزادان بیشتر بود، مصون بمانند و زبان عربی را در یک منطقه دست نخورده فرا گیرند. فروغ ابدیت ج 1، ص128،
منابع جهت مطالعه بیشتر :
فروغ ابدیت – جعفر سبحانی
الصحیح من سیره النبی الاعظم – جعفر مرتضی عاملی