قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۶/۰۹/۱۹
–
۶۶۹ بازدید
در اذن دخول زیارت امام رضا(ع) این جمله یعنی چه؟ «و اعلم انّ رسولک و خلفائک علیهم السلام احیاء عندک یرزقون یرون مقامى و یسمعون کلامى و یردّون سلامى !؟
از دیدگاه قرآن، مرگ فنا و نابودى نیست؛ بلکه انسان با تمام هویت و واقعیتش پس از مرگ، به حیات خود در برزخ ادامه مى دهد.
1. در آیات بسیارى از قرآن مجید بر پیامبران گذشته سلام داده شده، در حالى که از دنیا رفته بودند؛ «سلام على نوح فى العالمین».(1)
2. درک درست حیات برزخى و آیات قرآن و روایات، به روشنى بر امکان سخن گفتن با مردگان معمولى و اینکه آنان سخن ما را مى شنوند و به ما پاسخ مى دهند، دلالت دارد. در روایات آمده است: پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله در آخرین روزهاى زندگى شان، نیمه شب همراه برخى از صحابه خود، رهسپار قبرستان بقیع شد و پس از ورود به بقیع، با آرمیدگان در آنجا چنین گفت: «سلام بر شما که در جایگاه افراد با ایمان قرار گرفته اید! شما بر ما سبقت جسته اید و ما هم به زودى به شما مى پیوندیم».(2)
3. رسول اکرم صلى الله علیه وآله مى فرماید: «وقتى کسى از کنار قبر برادر دینى خود که مى شناسد، بگذرد و بر او سلام کند، مرده سلام او را پاسخ مى دهد و او را مى شناسد و اگر از کنار قبرى بگذرد و صاحب آن را نشناسد و سلام کند، مرده سلام او را پاسخ مى دهد.» (3)
4. در روایات شیعه و سنى آمده است: رسول اکرم صلى الله علیه وآله فرمود: «هیچ کسى نیست که بر من سلام کند، مگر آنکه خداوند سلام او را به روح من مى رساند و من پاسخ او را مى گویم».(4)
5. از دیدگاه قرآن، مرگ به معناى نیستى و نابودى نیست؛ بلکه انسان با تمام هویتش به حیات خود ادامه مى دهد. بر این اساس سلام کردن و سخن گفتن با اولیاى الهى و معصومان والاگهر که در مرتبه اعلاى وجودى و منزلت در نزد خداوند قرار دارند، نه تنها امرى گزاف نیست؛ بلکه امرى شایسته و بجا و توصیه شده است.
بر همین اساس در اذن دخول حرم امام رضا (علیه السلام) و سایر معصومان (علیهم السلام) چنین مى خوانیم: «و اعلم انّ رسولک و خلفائک علیهم السلام احیاء عندک یرزقون یرون مقامى و یسمعون کلامى و یردّون سلامى؛(5) خدایا! مى دانم که رسول و خلیفه هاى تو – که سلام و درود بر آنان باد – زنده اند و نزد تو روزى مى خورند. ایستادنم را مى بینند و سخنم را مى شنوند و سلامم را جواب مى دهند…»
پی نوشت:
1) صافات، آیه 79.
2) الارشاد، ج 1، ص 181؛ المناقب، ج 1، ص 201؛ سنن ترمذى ج 2، ص 258، ح 1059.
3) متقى هندى، کنز العمال، ج 15، ص 646، ح 42556؛ غزالى، احیاء العلوم، ج 4، ص 474.
4) سنن ابى داود، ج 1، ص 453، ح 2041؛ مسند احمد، ج 7، ص 527.
5) بحارالانوار، ج 97، ص 160.
1. در آیات بسیارى از قرآن مجید بر پیامبران گذشته سلام داده شده، در حالى که از دنیا رفته بودند؛ «سلام على نوح فى العالمین».(1)
2. درک درست حیات برزخى و آیات قرآن و روایات، به روشنى بر امکان سخن گفتن با مردگان معمولى و اینکه آنان سخن ما را مى شنوند و به ما پاسخ مى دهند، دلالت دارد. در روایات آمده است: پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله در آخرین روزهاى زندگى شان، نیمه شب همراه برخى از صحابه خود، رهسپار قبرستان بقیع شد و پس از ورود به بقیع، با آرمیدگان در آنجا چنین گفت: «سلام بر شما که در جایگاه افراد با ایمان قرار گرفته اید! شما بر ما سبقت جسته اید و ما هم به زودى به شما مى پیوندیم».(2)
3. رسول اکرم صلى الله علیه وآله مى فرماید: «وقتى کسى از کنار قبر برادر دینى خود که مى شناسد، بگذرد و بر او سلام کند، مرده سلام او را پاسخ مى دهد و او را مى شناسد و اگر از کنار قبرى بگذرد و صاحب آن را نشناسد و سلام کند، مرده سلام او را پاسخ مى دهد.» (3)
4. در روایات شیعه و سنى آمده است: رسول اکرم صلى الله علیه وآله فرمود: «هیچ کسى نیست که بر من سلام کند، مگر آنکه خداوند سلام او را به روح من مى رساند و من پاسخ او را مى گویم».(4)
5. از دیدگاه قرآن، مرگ به معناى نیستى و نابودى نیست؛ بلکه انسان با تمام هویتش به حیات خود ادامه مى دهد. بر این اساس سلام کردن و سخن گفتن با اولیاى الهى و معصومان والاگهر که در مرتبه اعلاى وجودى و منزلت در نزد خداوند قرار دارند، نه تنها امرى گزاف نیست؛ بلکه امرى شایسته و بجا و توصیه شده است.
بر همین اساس در اذن دخول حرم امام رضا (علیه السلام) و سایر معصومان (علیهم السلام) چنین مى خوانیم: «و اعلم انّ رسولک و خلفائک علیهم السلام احیاء عندک یرزقون یرون مقامى و یسمعون کلامى و یردّون سلامى؛(5) خدایا! مى دانم که رسول و خلیفه هاى تو – که سلام و درود بر آنان باد – زنده اند و نزد تو روزى مى خورند. ایستادنم را مى بینند و سخنم را مى شنوند و سلامم را جواب مى دهند…»
پی نوشت:
1) صافات، آیه 79.
2) الارشاد، ج 1، ص 181؛ المناقب، ج 1، ص 201؛ سنن ترمذى ج 2، ص 258، ح 1059.
3) متقى هندى، کنز العمال، ج 15، ص 646، ح 42556؛ غزالى، احیاء العلوم، ج 4، ص 474.
4) سنن ابى داود، ج 1، ص 453، ح 2041؛ مسند احمد، ج 7، ص 527.
5) بحارالانوار، ج 97، ص 160.