موجودات مادّی مثل انسان، حدّ اقلّ دارای چهار بُعد هستند که عبارتند از: طول، عرض، ارتفاع و زمان. لذا زمان یک شیء مادّی، جزئی حقیقت اوست. بر این اساس، فرض آن شیء، بدون زمان مخصوصش، فرض موجودی غیر از آن موجود است. لذا فرض «یزید در زمان آدم»، فرض موجودی غیر از یزید است. یک موجود زماندار، ذاتاً محال است قبل از زمان خودش یا بعد از زمان خودش، موجود باشد. مثل این است که بپرسید: «آیا می‌شود که ساعت پنج عصر، ساعت پنج صبح شود؟» یا مثل این است که بپرسید: « آیا می‌شود که عدد چهار قبل از عدد سه باشد؟»
یک شیء مادّی، با تمام ویژگی‌هایش، آن شیء است؛ لذا اگر یکی از ویژگی‌های آن را تغییر دهیم، دیگر آن شیء نخواهد بود. بر این اساس، فرض یزیدی که ابواالبشر باشد، مثل فرض مربع سه ضلعی یا مثل فرض مثلث چهارضلعی یا مثل فرد بودن عدد چهار است.