قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۷/۰۷/۰۹
–
۴۶۴۹ بازدید
در مراسم بله برون، خانواده ی عروس علاوه بر مهریه، مبلغی را به عنوان شیربها از ما خواستند و این موضوع مرا دلخور کرد؟ آیا شیربها جزئی از مهریه است؟ آیا دین اسلام اشاره ای به شیربها کرده است؟ شیربهایی که از داماد گرفته می شود متعلق به کیست؟
دانشجوی گرامی، ارتباط شما با این مرکز را نشانه اعتماد ارزشمندی می دانیم که به ما دارید. برخورداری از این نعمت را شاکریم.
خوب است بدانید «شیربها» از دو واژه ی «شیر» و «بهاء» ترکیب می شود و به معنی بهاء و قیمت شیر است؛ در اصل، «انعامی است که پس از بازداشتن کودک از شیر به دایه ی وی می دهند». «آنچه از قماش و زر و گوهر و سیم که در هنگام عروسی که از خانه ی داماد به خانه ی عروس فرستند» و «پول نقدی که خانواده ی عروس از داماد گیرد»[ دهخدا (1377).].
امروزه شیربها غالباً پول نقدی است که برای انجام عقد ازدواج از طرف داماد یا خانواده ی او به پدر یا خانواده ی عروس و در مواردی به مادر عروس داده می شود و در صورت اخیر ممکن است به جای پول نقد، کالا باشد.
مترادف واژه شیربها در پاره ای نقاط واژه های «نقدینگی»، «زر» یا «باشلُق» هم به کار می رود. آداب و رسوم مناطق فرق دارد؛ در بعضی مناطق مهریه با شیربها فرق می کند و در بعضی یکی است.
مهریه، مورد تأیید کامل اسلام و بلکه شرط عقد است، ولی سخنی از شیربها در متون اسلامی نیست؛ گرچه می توان آن را به عنوان شرطی در ضمن عقد قرار داد یا جزئی از مهریه باشد.
تعیین شیربها به یکی از سه صورت می تواند انجام بگیرد که حکم آن ها متفاوت خواهد بود:
اول، شیربها واقعاً جزئی از مهریه باشد که والدین دختر نقداً آن را دریافت می کنند برای این که در خرید جهیزیه به مصرف برسانند. در این صورت وجه نقد گرچه به عنوان شیربها نامیده می شود ولیکن در واقع جزء مهریه می باشد و مالک آن نیز دختر است، نه والدین او. چنین قراردادی اشکال ندارد، لیکن چون ملک دختر است تصرف در آن باید با اجازه ی او باشد.
دوم، شیربها جزء مهریه نباشد، بلکه مقداری باشد اضافی که والدین دختر می خواهند با رضایت زوج این مبلغ را صرف خرید جهیزیه نمایند. در این صورت جهیزیه به مقداری که از شیربها است، ملک زوج است، نه ملک دختر[ اگر داماد شیربها را به عنوان پیش کش و هبه داده است و از طرف عروس با آن جهیزیه خریده اند، جهیزیه متعلق به عروس است نه داماد و در صورت پشیمانی، تا وقتی که عین آن باقی است، داماد می تواند پس بگیرد. اما اگر هدیه نکرده بلکه داده است که جهیزیه بخرند و همراه عروس کنند، در این صورت متعلّق به داماد است. از آنجا که رسم شهرها و محله ها فرق می کنند، اگر شبهه درباره ی هبه بودن و نبودن، در بین هست، به عرف و عادت و رسوم محل مراجعه شود و طبق آن عمل گردد (آیت الله فاضل لنکرانی، ج 1، ص 394، سؤال 1415).].
سوم، شیربها جزء مهریه نباشد، بلکه مقداری باشد اضافی که والدین دختر می خواهند آن را برای خودشان و به عنوان حق الزحمه از داماد بگیرند.
حضرت رضا(علیه السلام) در این مورد فرمودند: «اگر مردی با زنی ازدواج کند و مهریه او را بیست هزار (دینار یا درهم) قرار دهد و [به اجبار] شرط کند که ده هزار هم به پدرش بدهد، مهریه جایز است، ولی آن چه را برای پدر دختر قرار داده فاسد می باشد»[ الوشاء عن الرضا(علیه السلام) قال سَمِعتُهُ یَقول: «لَو أنّ رَجُلاً تَزَوّجَ اِمرَأةً وَ جَعَلَ مَهرَها عِشرینَ ألفَاً وَ جَعَلَ لابیها عَشرَة آلاف کانَ المَهرُ جائزاً وَ الذی جَعَلَهُ لابیها فاسِداً»، (کلینی، 1429ق.، ج 10، ص 731).]. ولی اگر مرد با طِیب خاطر و رضایت کامل بخواهد مبلغی را به والدین همسرش ببخشد اشکال ندارد، چه قبل از عقد باشد، چه بعد از عقد.
به هرحال شیربها در بین برخی از مردم، رسمیت یافته و یکی از لوازم ازدواج به شمار می رود و گاهی به صورت مشکلی در راه ازدواج بهنگام جوانان و دلخوری آنان شده است. چه بسیارند جوانانی که چون قادر به پرداخت شیربها نیستند ناچارند برخلاف میل طبیعی، ازدواج را به تأخیر بیندازند.
بهتر است با کمک خانواده تان تلاش کنید در این موضوع، با خانواده طرف مقابل به تفاهم مطلوب و رضایت بخشی دست یابید و حتی اگر این اتفاق هم نیفتاد، اجازه ندهید این ماجرا بر رابطه ی شما با نامزدتان تأثیر منفی بگذارد.
خوب است بدانید «شیربها» از دو واژه ی «شیر» و «بهاء» ترکیب می شود و به معنی بهاء و قیمت شیر است؛ در اصل، «انعامی است که پس از بازداشتن کودک از شیر به دایه ی وی می دهند». «آنچه از قماش و زر و گوهر و سیم که در هنگام عروسی که از خانه ی داماد به خانه ی عروس فرستند» و «پول نقدی که خانواده ی عروس از داماد گیرد»[ دهخدا (1377).].
امروزه شیربها غالباً پول نقدی است که برای انجام عقد ازدواج از طرف داماد یا خانواده ی او به پدر یا خانواده ی عروس و در مواردی به مادر عروس داده می شود و در صورت اخیر ممکن است به جای پول نقد، کالا باشد.
مترادف واژه شیربها در پاره ای نقاط واژه های «نقدینگی»، «زر» یا «باشلُق» هم به کار می رود. آداب و رسوم مناطق فرق دارد؛ در بعضی مناطق مهریه با شیربها فرق می کند و در بعضی یکی است.
مهریه، مورد تأیید کامل اسلام و بلکه شرط عقد است، ولی سخنی از شیربها در متون اسلامی نیست؛ گرچه می توان آن را به عنوان شرطی در ضمن عقد قرار داد یا جزئی از مهریه باشد.
تعیین شیربها به یکی از سه صورت می تواند انجام بگیرد که حکم آن ها متفاوت خواهد بود:
اول، شیربها واقعاً جزئی از مهریه باشد که والدین دختر نقداً آن را دریافت می کنند برای این که در خرید جهیزیه به مصرف برسانند. در این صورت وجه نقد گرچه به عنوان شیربها نامیده می شود ولیکن در واقع جزء مهریه می باشد و مالک آن نیز دختر است، نه والدین او. چنین قراردادی اشکال ندارد، لیکن چون ملک دختر است تصرف در آن باید با اجازه ی او باشد.
دوم، شیربها جزء مهریه نباشد، بلکه مقداری باشد اضافی که والدین دختر می خواهند با رضایت زوج این مبلغ را صرف خرید جهیزیه نمایند. در این صورت جهیزیه به مقداری که از شیربها است، ملک زوج است، نه ملک دختر[ اگر داماد شیربها را به عنوان پیش کش و هبه داده است و از طرف عروس با آن جهیزیه خریده اند، جهیزیه متعلق به عروس است نه داماد و در صورت پشیمانی، تا وقتی که عین آن باقی است، داماد می تواند پس بگیرد. اما اگر هدیه نکرده بلکه داده است که جهیزیه بخرند و همراه عروس کنند، در این صورت متعلّق به داماد است. از آنجا که رسم شهرها و محله ها فرق می کنند، اگر شبهه درباره ی هبه بودن و نبودن، در بین هست، به عرف و عادت و رسوم محل مراجعه شود و طبق آن عمل گردد (آیت الله فاضل لنکرانی، ج 1، ص 394، سؤال 1415).].
سوم، شیربها جزء مهریه نباشد، بلکه مقداری باشد اضافی که والدین دختر می خواهند آن را برای خودشان و به عنوان حق الزحمه از داماد بگیرند.
حضرت رضا(علیه السلام) در این مورد فرمودند: «اگر مردی با زنی ازدواج کند و مهریه او را بیست هزار (دینار یا درهم) قرار دهد و [به اجبار] شرط کند که ده هزار هم به پدرش بدهد، مهریه جایز است، ولی آن چه را برای پدر دختر قرار داده فاسد می باشد»[ الوشاء عن الرضا(علیه السلام) قال سَمِعتُهُ یَقول: «لَو أنّ رَجُلاً تَزَوّجَ اِمرَأةً وَ جَعَلَ مَهرَها عِشرینَ ألفَاً وَ جَعَلَ لابیها عَشرَة آلاف کانَ المَهرُ جائزاً وَ الذی جَعَلَهُ لابیها فاسِداً»، (کلینی، 1429ق.، ج 10، ص 731).]. ولی اگر مرد با طِیب خاطر و رضایت کامل بخواهد مبلغی را به والدین همسرش ببخشد اشکال ندارد، چه قبل از عقد باشد، چه بعد از عقد.
به هرحال شیربها در بین برخی از مردم، رسمیت یافته و یکی از لوازم ازدواج به شمار می رود و گاهی به صورت مشکلی در راه ازدواج بهنگام جوانان و دلخوری آنان شده است. چه بسیارند جوانانی که چون قادر به پرداخت شیربها نیستند ناچارند برخلاف میل طبیعی، ازدواج را به تأخیر بیندازند.
بهتر است با کمک خانواده تان تلاش کنید در این موضوع، با خانواده طرف مقابل به تفاهم مطلوب و رضایت بخشی دست یابید و حتی اگر این اتفاق هم نیفتاد، اجازه ندهید این ماجرا بر رابطه ی شما با نامزدتان تأثیر منفی بگذارد.
یادگاری
آماده کن به شیربها عقل و هوش را
پیوند اگر به سلسله ی تاک می کنی[ صائب تبریزی.]