با توجه به فقدان پایگاه مردمی صدام ، اشغالگری آمریکا با مقابله چندانی توسط مردم این کشور اعم از شیعه و سنی روبرو نشد و تنها وابستگان به حزب بعث و طرفداران صدام به مقابله با امریکا در آن مقطع پرداختند. گرچه اشغالگران آمریکایی که به بهانه سرنگونی صدام و از بین بردن تسلیحات شیمیایی این رژیم این کشور را اشغال نمودند، بسیاری از مردم غیر نظامی این کشور را به خاک و خون می کشیدند. از این رو درگیر شدن با آمریکا در آن مقطع اقدامی عاقلانه و منطقی به نظر نمی رسید ،ضمن آنکه موجودیت جریان شیعی و آینده عراق را به مخاطره می انداخت . جریان شیعی با هوشمندی تلاش کرد تا از وضعیت به وجود آمده بیشترین استفاده را در جهت آینده عراق بنماید و در این راستا آیت‌الله سیستانی به‌عنوان اصلی‌ترین رهبر مذهبی شیعیان عراق، با نگرشی بلندمدت و در نظر گرفتن منافع تاریخی جامعه شیعی، ضمن حفظ فاصله خود با آمریکایی‌ها، گروه‌ها را به اجتناب از تنش با آمریکا و حفظ انسجام خود ترغیب می کردند.گروه صدر از معدود گروههایی بود که به صورتی آشکار، دارای مواضع و جهت‌گیری‌های ضد آمریکایی بود و این رویکرد به درگیری‌هایی بین «جیش ‌المهدی» و نیروهای آمریکایی نیز منجر شد و تلفات زیادی را بر این گروه تحمیل کرد که به خوبی درستی تصمیم جریان شیعی را در نوع مواجهه با اشغالگری آمریکا در آن مقطع اثبات کرد.نقش مثبت جریان شیعی در تحولات عراق و حضور پر رنگ آنان در اداره کشور به ویژه در مقابله با جریان تروریستی داعش نشان از تصمیم هوشمندانه و منطقی جریان شیعی در آن مقطع داشت.