قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
عزاداری افراطی – ایراد به عزاداری – ایراد به عزاداران – اعتبار روایت
۱۳۹۶/۰۹/۲۶
–
۷۵۹ بازدید
هر کس به نحوی از عزاداران جدم حسین (ع) ایراد بگیرد، حتی اگر شیعه باشد از محبین ما نیست ( بحار ج ۳ ص ۱۷۳).
این حدیث درسته؟! خیلی وقته که بهانه ای دست منحرفان عزاداری شده؟!
این حدیث در منابع روایی وجود ندارد و ساختگی و جعلی است به چند دلیل :
1- آدرسی که در برخی از سایت ها و شبکه ها برای این حدیث بیان شده است ، بحارالانوار،ج3، ص173 است در حالی که در این کتاب چنین بحثی در آدرس مشخص شده اصلا وجود ندارد .
2- عبارت از نظر ظاهری و نوع الفاظ به کار رفته با کلام معصومین علیهم السلام سازگاری ندارد زیرا ائمه در بیانات خود لحن توبیخی به این شکل ندارند ، مگر در مواردی که هشدار در مورد گناهان کبیره داشته اند .
3- در اکثر روایات ائمه علیهم السلام که در کتاب « کامل الزیارات» یا سایر کتاب های روایی- دعایی آمده است، ائمه از تعبیر زوّار الحسین و یا من بکاء علیه ( یعنی کسی که به حسین علیه السلام گریه کند) و یا من زار الحسین من بعد ( یعنی کسی حسین علیه السلام را از دور زیارت کند) آمده است و کلمه ای که معادل با عزادار فارسی باشد در متون روایی ما موجود نیست و این حاکی از احتمال ساختگی بودن حدیث است.
4- کلمه دیگری که در عبارات ائمه وجود ندارد و بعید است که این کلام را از معصوم صادر نماید کلمه « ایراد»است .
5- محب یعنی کسی که در قلب و اعتقاد خود به کسی علاقه دارد و از این رو به سمت او کشیده می شود ، حال برفرض صحت این حدیث یعنی اگر فرد ایرادی به عزادارن حسینی گرفت دیگر محب امام حسین علیه السلام به شمار نمی آید.
6- در فرض صحت حدیث اگر عزاداران حسینی عملکردشان مخالف و مغایر با اهداف اسلام و نهضت عاشورا بود باید همه سکوت کنند و دست روی دست بگذارند تا عده ای به نام حسین قمه زنی کنند و از الفاظ نجس در مداحی ها استفاده کنند و می و مستیشان را حسینی بدانند که با یزید میگسار دست به نبرد زد؟ خود را سگ حسین بدانند همو که با خاندان معاویه که سگ و میمون و …. را مونس خود داشتند مخالف بود ؟
پس کجا رفت فریاد بلند « من قیام نکردم مگر برای اصلاح امت جدم؟» پس کجا رفت که «من قیام نکردم مگر برای امر به معروف و نهی از منکر»؟
دوستدار حسین به هیچ کس جز موالیان خود وامدار نیست و تنها کسانی که امامان مفترض الطاعه او هستند ، هر چه بگویند او عمل خواهد کرد چرا که امامان او هستند و احادیث معتبر آنها که با سند صحیح به دست ما رسیده و با اهداف و عملکرد آنها تطابق دارد را نصب العین خود خواهند کرد ، نه عباراتی که سازندگانش حتی نتوانسته اند آنقدر خوب از عهده ساختن آن برآیند که با اندک جستجویی می توان به بی پایه بودن آن رسید و یک سند ساختگی هم کنار آن می گذارند … .
این حدیث تنها می تواند راه را بر کسانی که قصد دارند نهضت عاشورا را به بیراهه بکشانند خوش آید و بس … . اگر کسی اهل تشیع، فقه و فقاهت باشد، می‌داند که مراجع حتی حق دارند که بنا بر مصلحت اسلام و مسلمین، بگویند: به طور کلی امسال جشن نیمه شعبان یا عزاداری بر پا نکنید. پس اگر فتوا یا حکم دادند، هر کس خلاف آن را انجام دهد، معصیت کرده است.
* شبهه فوق الذکر اخیراً به صورت گسترده در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است. پس بی‌غرض نیست.
الف – امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند، آدم احمق، یا افراط می‌کند و یا تفریط. در مورد هر کاری و نیز هر عبادت واجب یا مستحب و از جمله عزاداری نیز همین طور است؛ یک عده به اصلش می‌تازند و یک عده‌ی دیگر ضرورت رعایت هیچ اصل و آداب و تربیتی در آن را نپذیرفته و مدعی‌اند که هیچ کس هم نباید ایرادی بگیرد، حتی اگر در آن مثل سگ قلاده ببندند و عوعو کنند، یا مثل سامورایی‌ها، شمشیر بکشند و عملیات انتحاری، یا حتی علیه کودک سه ساله انجام دهند!
ب – البته منظور از جاهل و احمق، این نیست که مثل سفیه و مجنونی در کنار خیابان‌ها رها و یا در تیمارستان‌ها بستری باشد. اسلام و به ویژه اسلام ناب محمدی صلوات الله علیه و آله، که همان اسلام ولایی و تشیع است، دشمنان بسیار بزرگ، زیرک، متبحر و ماهری دارد، اما امام سجاد علیه السلام خدا را شکر می‌کنند، بابت این که دشمنان‌شان را از احمق‌ها قرار داد. «الحمدللَّه الذی جعل اعدائنا من الحمقاء».
ج – بدیهی است که دشمن‌ترین‌ها با حق، همان احمق‌ترین‌ها و جاهل‌ترین‌ها هستند و الزامی ندارد که حتماً از کفار، مشرکین و منافقین باشند. گاه آزار شیعه‌ی احمق بیشتر است. چون ادعای معرفت و محبت و پیروی اهل بیت علیهم السلام را نیز ماسک و پشتوانه‌ی حماقت خود قرار می‌دهد. از این رو امام زمان عجّ الله تعالی فرجه الشریف فرمودند:
«قَدْ آذانا جُهَلاءُ الشّیعَهِ وَحُمَقاؤُهُمْ، وَمَنْ دینُهُ جِناحُ الْبَعُوضَهِ أَرْجَحُ مِنْهُ» (احتجاج، ج2، ص289 – بحارالأنوار، ج25، ص267)
ترجمه: نادانان و کم خردان (احمق‌های) شیعه و کسانى که پر و بال پشه از دین دارى آنان برتر و محکم‌تر است، ما را آزار مى‌دهند.
* حدیث مورد سؤال:
چون به محتوای مطلب بیان شده ایرادی نیست، فرض می‌کنیم که حدیثی مستند و صحیح باشد. حال ببینیم چه می‌فرمایند؟
طبق این قول، فرموده است که «هر کس به نحوی از عزاداران جدم حسین (ع) ایراد بگیرد …»؛ خب سخن درست است، نه تنها نباید به برگزاری عزاداری برای سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام ایراد گرفت، بلکه طبق توصیه‌های مؤکد، باید آن را رواج داد و سعی کرد که با شکوه و عظمت ظاهری و باطنی بیشتری برگزار گردد. اما نفرموده که در این عزاداری‌ها، هر کسی هر کاری دلش خواست انجام بدهد، کسی حق ندارد به او ایرادی بگیرد. ایراد گرفتن به “اصل عزاداری”، خیلی فرق دارد با ایراد گرفتن به “نحوه‌ی عزاداری”.
مثل این است که بگویند: کسی حق ندارد به نماز خواندن ایراد بگیرد، بعد یک عده بگویند: «ما دوست داریم، وسط خیابان، با لباس‌ها و شکلک‌ها و گویش‌ها و رفتارهای هر چند بی منطق و مسخره و حتی خلاف شرع، نماز بخوانیم و کسی حق ندارد به ما ایراد بگیرد!
در عزاداری نیز شاید یک عده اداها و شکلک‌هایی از خودشان درآورند، رفتارهای ناشایستی انجام دهند، کارها یا گفتارهایی داشته باشند که خلاف شرع مقدس اسلام، احکام و عقل باشد و اساساً وهن (اهانت) به اسلام، تشیع و مسلمین است، دکان و دستگاه باز کنند، اصلاً قصدشان ضربه زدن به فرهنگ تشیع و عاشورا باشد – شیعه انگلیسی باشند – به بهانه‌ی عزاداری، بدعت گزاری کنند – باند و گروه و جریان راه بیاندازند و اسمش را هم تشیع یا عزاداری بگذارند و …، آیا نباید مورد هیچ ایراد و انتقاد و اعتراضی قرار گیرند؟ یا این که خیر، بلکه گاهی واجب است که با آنان و انجام این نوع عزاداری‌شان، حتی به شدت مخالفت نیز بشود و اصلاً ممانعت به عمل آید، تا سبب گمراهی مردم، خرافه پروری، ایجاد تفرقه و … نشوند.
پس ببینید که چگونه از یک حدیث سوء استفاده می‌کنند؟! این تفسیرهای به رأی است که با وحی و عقل همخوانی ندارد.
عزاداری در فاجعه کربلا و مصیبت وارده بر امام حسین علیه السلام، زنده و پویا نگه داشتن خط و راه عاشوراست. برای همین دشمن از آن می‌ترسد و نفرت دارد و قصد دارد که با افراط و تفریط، یا تعطلیش کند و یا به انحرافش بکشاند.
1- آدرسی که در برخی از سایت ها و شبکه ها برای این حدیث بیان شده است ، بحارالانوار،ج3، ص173 است در حالی که در این کتاب چنین بحثی در آدرس مشخص شده اصلا وجود ندارد .
2- عبارت از نظر ظاهری و نوع الفاظ به کار رفته با کلام معصومین علیهم السلام سازگاری ندارد زیرا ائمه در بیانات خود لحن توبیخی به این شکل ندارند ، مگر در مواردی که هشدار در مورد گناهان کبیره داشته اند .
3- در اکثر روایات ائمه علیهم السلام که در کتاب « کامل الزیارات» یا سایر کتاب های روایی- دعایی آمده است، ائمه از تعبیر زوّار الحسین و یا من بکاء علیه ( یعنی کسی که به حسین علیه السلام گریه کند) و یا من زار الحسین من بعد ( یعنی کسی حسین علیه السلام را از دور زیارت کند) آمده است و کلمه ای که معادل با عزادار فارسی باشد در متون روایی ما موجود نیست و این حاکی از احتمال ساختگی بودن حدیث است.
4- کلمه دیگری که در عبارات ائمه وجود ندارد و بعید است که این کلام را از معصوم صادر نماید کلمه « ایراد»است .
5- محب یعنی کسی که در قلب و اعتقاد خود به کسی علاقه دارد و از این رو به سمت او کشیده می شود ، حال برفرض صحت این حدیث یعنی اگر فرد ایرادی به عزادارن حسینی گرفت دیگر محب امام حسین علیه السلام به شمار نمی آید.
6- در فرض صحت حدیث اگر عزاداران حسینی عملکردشان مخالف و مغایر با اهداف اسلام و نهضت عاشورا بود باید همه سکوت کنند و دست روی دست بگذارند تا عده ای به نام حسین قمه زنی کنند و از الفاظ نجس در مداحی ها استفاده کنند و می و مستیشان را حسینی بدانند که با یزید میگسار دست به نبرد زد؟ خود را سگ حسین بدانند همو که با خاندان معاویه که سگ و میمون و …. را مونس خود داشتند مخالف بود ؟
پس کجا رفت فریاد بلند « من قیام نکردم مگر برای اصلاح امت جدم؟» پس کجا رفت که «من قیام نکردم مگر برای امر به معروف و نهی از منکر»؟
دوستدار حسین به هیچ کس جز موالیان خود وامدار نیست و تنها کسانی که امامان مفترض الطاعه او هستند ، هر چه بگویند او عمل خواهد کرد چرا که امامان او هستند و احادیث معتبر آنها که با سند صحیح به دست ما رسیده و با اهداف و عملکرد آنها تطابق دارد را نصب العین خود خواهند کرد ، نه عباراتی که سازندگانش حتی نتوانسته اند آنقدر خوب از عهده ساختن آن برآیند که با اندک جستجویی می توان به بی پایه بودن آن رسید و یک سند ساختگی هم کنار آن می گذارند … .
این حدیث تنها می تواند راه را بر کسانی که قصد دارند نهضت عاشورا را به بیراهه بکشانند خوش آید و بس … . اگر کسی اهل تشیع، فقه و فقاهت باشد، می‌داند که مراجع حتی حق دارند که بنا بر مصلحت اسلام و مسلمین، بگویند: به طور کلی امسال جشن نیمه شعبان یا عزاداری بر پا نکنید. پس اگر فتوا یا حکم دادند، هر کس خلاف آن را انجام دهد، معصیت کرده است.
* شبهه فوق الذکر اخیراً به صورت گسترده در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است. پس بی‌غرض نیست.
الف – امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند، آدم احمق، یا افراط می‌کند و یا تفریط. در مورد هر کاری و نیز هر عبادت واجب یا مستحب و از جمله عزاداری نیز همین طور است؛ یک عده به اصلش می‌تازند و یک عده‌ی دیگر ضرورت رعایت هیچ اصل و آداب و تربیتی در آن را نپذیرفته و مدعی‌اند که هیچ کس هم نباید ایرادی بگیرد، حتی اگر در آن مثل سگ قلاده ببندند و عوعو کنند، یا مثل سامورایی‌ها، شمشیر بکشند و عملیات انتحاری، یا حتی علیه کودک سه ساله انجام دهند!
ب – البته منظور از جاهل و احمق، این نیست که مثل سفیه و مجنونی در کنار خیابان‌ها رها و یا در تیمارستان‌ها بستری باشد. اسلام و به ویژه اسلام ناب محمدی صلوات الله علیه و آله، که همان اسلام ولایی و تشیع است، دشمنان بسیار بزرگ، زیرک، متبحر و ماهری دارد، اما امام سجاد علیه السلام خدا را شکر می‌کنند، بابت این که دشمنان‌شان را از احمق‌ها قرار داد. «الحمدللَّه الذی جعل اعدائنا من الحمقاء».
ج – بدیهی است که دشمن‌ترین‌ها با حق، همان احمق‌ترین‌ها و جاهل‌ترین‌ها هستند و الزامی ندارد که حتماً از کفار، مشرکین و منافقین باشند. گاه آزار شیعه‌ی احمق بیشتر است. چون ادعای معرفت و محبت و پیروی اهل بیت علیهم السلام را نیز ماسک و پشتوانه‌ی حماقت خود قرار می‌دهد. از این رو امام زمان عجّ الله تعالی فرجه الشریف فرمودند:
«قَدْ آذانا جُهَلاءُ الشّیعَهِ وَحُمَقاؤُهُمْ، وَمَنْ دینُهُ جِناحُ الْبَعُوضَهِ أَرْجَحُ مِنْهُ» (احتجاج، ج2، ص289 – بحارالأنوار، ج25، ص267)
ترجمه: نادانان و کم خردان (احمق‌های) شیعه و کسانى که پر و بال پشه از دین دارى آنان برتر و محکم‌تر است، ما را آزار مى‌دهند.
* حدیث مورد سؤال:
چون به محتوای مطلب بیان شده ایرادی نیست، فرض می‌کنیم که حدیثی مستند و صحیح باشد. حال ببینیم چه می‌فرمایند؟
طبق این قول، فرموده است که «هر کس به نحوی از عزاداران جدم حسین (ع) ایراد بگیرد …»؛ خب سخن درست است، نه تنها نباید به برگزاری عزاداری برای سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام ایراد گرفت، بلکه طبق توصیه‌های مؤکد، باید آن را رواج داد و سعی کرد که با شکوه و عظمت ظاهری و باطنی بیشتری برگزار گردد. اما نفرموده که در این عزاداری‌ها، هر کسی هر کاری دلش خواست انجام بدهد، کسی حق ندارد به او ایرادی بگیرد. ایراد گرفتن به “اصل عزاداری”، خیلی فرق دارد با ایراد گرفتن به “نحوه‌ی عزاداری”.
مثل این است که بگویند: کسی حق ندارد به نماز خواندن ایراد بگیرد، بعد یک عده بگویند: «ما دوست داریم، وسط خیابان، با لباس‌ها و شکلک‌ها و گویش‌ها و رفتارهای هر چند بی منطق و مسخره و حتی خلاف شرع، نماز بخوانیم و کسی حق ندارد به ما ایراد بگیرد!
در عزاداری نیز شاید یک عده اداها و شکلک‌هایی از خودشان درآورند، رفتارهای ناشایستی انجام دهند، کارها یا گفتارهایی داشته باشند که خلاف شرع مقدس اسلام، احکام و عقل باشد و اساساً وهن (اهانت) به اسلام، تشیع و مسلمین است، دکان و دستگاه باز کنند، اصلاً قصدشان ضربه زدن به فرهنگ تشیع و عاشورا باشد – شیعه انگلیسی باشند – به بهانه‌ی عزاداری، بدعت گزاری کنند – باند و گروه و جریان راه بیاندازند و اسمش را هم تشیع یا عزاداری بگذارند و …، آیا نباید مورد هیچ ایراد و انتقاد و اعتراضی قرار گیرند؟ یا این که خیر، بلکه گاهی واجب است که با آنان و انجام این نوع عزاداری‌شان، حتی به شدت مخالفت نیز بشود و اصلاً ممانعت به عمل آید، تا سبب گمراهی مردم، خرافه پروری، ایجاد تفرقه و … نشوند.
پس ببینید که چگونه از یک حدیث سوء استفاده می‌کنند؟! این تفسیرهای به رأی است که با وحی و عقل همخوانی ندارد.
عزاداری در فاجعه کربلا و مصیبت وارده بر امام حسین علیه السلام، زنده و پویا نگه داشتن خط و راه عاشوراست. برای همین دشمن از آن می‌ترسد و نفرت دارد و قصد دارد که با افراط و تفریط، یا تعطلیش کند و یا به انحرافش بکشاند.